Op woensdag 11 mei brengt Koppen de reportage 'Een dag als geen ander', een documentaire van Rudi Vranckx en zijn redactie over de aanslagen van 22 maart in Zaventem en Brussel. Het is tegelijk een televisiedocumentaire én een interactief verhaal dat na uitzending online gaat: een.be/eendagalsgeenander.
Bij een – helaas – historische gebeurtenis als de aanslagen van 22 maart hoort een tijdsdocument. Samen met de mensen die die dag zelf beleefd hebben, de slachtoffers en de hulpverleners, maakte de Vranckx-redactie daarom een dubbelluik voor televisie en online, door de ogen van zij die erbij waren. Niet om te verklaren, maar om te vertellen.
'Een dag als geen ander' is het bijwijlen confronterende maar helende verslag geworden van hoe de verschrikkelijke daad van drie individuen het mooiste in duizenden mensen naar boven bracht. Want ja, we zijn zwaar getroffen, maar we zijn niet verslagen.
Rudi Vranckx: “Het is zover. Dat schoot als eerste door m’n hoofd toen ik het nieuws kreeg van de aanslagen in Zaventem. Ik was geschokt, maar niet verrast. Na Parijs wist iedereen dat het niet gedaan was. De vraag was alleen waar en wanneer de volgende aanslag zou plaatsvinden. Het was bij ons.”
30 getuigen
Journalisten, televisiemakers, maar ook iedereen die die dag een smartphone, tv of computer in de buurt had, werd die dag meegesleurd in de nieuwsstroom. Die pletwals van de media zou nog wekenlang doorstomen, voortdurend op zoek naar nieuwe daders of schuldigen om met de vinger te wijzen. Het menselijke dreigt daarbij naar de achtergrond te verdwijnen.
In Een dag als geen ander zijn de mensen zelf aan het woord die 22 maart meegemaakt hebben. Liefst 30 getuigen. Wat daarbij opvalt, is de kracht die die overlevers stuwt. Solidariteit, hulpvaardigheid en pure menselijkheid bindt hun verhalen.
Of zoals het klinkt uit de mond van een (Brits) slachtoffer: "It brings out the worst in people, but certainly also the best."
Samen met die kroongetuigen zoeken de makers niet zozeer verklaringen, maar willen ze vooral helpen vertellen.
De chirurg die vertelt hoe hij en zijn team zichzelf op 22 maart overstegen, het Belgisch-Marokkaanse slachtoffer dat niet genoeg kan benadrukken dat de islam hier niet voor staat, of de medewerker van de luchthaven die zweert dat Zaventem niet kapot te krijgen is: zij hadden er allemaal op dat moment, in de uren en dagen na die gebeurtenis die hun leven voor altijd zou veranderen, bovenal behoefte aan om hun verhaal te doen.
Het resultaat is een sereen en zo volledig mogelijk tijdsdocument geworden. Eentje dat iedereen die geraakt werd op 22 maart- zij het direct, zij het indirect- kan helpen om de gebeurtenissen een plaats te geven. Een plek in onze persoonlijke levens, maar ook in de geschiedenis.
Regisseur Mark De Visscher: "In Grimbergen staat een standbeeld van Rik Poot, ter ere van de moeders van het tijdperk-Dutroux. Zoiets hoop ik met deze documentaire te bereiken: een monument ter nagedachtenis van het leed. Daar kan de openbare omroep een fantastische rol in spelen.”
Koppen, op woensdag 11 mei om 21.25 uur op Eén