Na een wandeling van 35 minuten! van de parking tot aan de weide, was ik blij om te zien dat er geen rij stond aan de inkom en iedereen gewoon vlot binnen kon. Hoewel ze op voorhand regen hadden voorspeld, begon dag 2 van Groezrock vrij zonnig. Er waren dus ook al redelijk wat mensen op de wei toen ik rond 12u aankwam. Toegegeven, niet iedereen zag er even fris uit, maar ze waren er en dat is het belangrijkste.
Op zaterdag begon ik mijn dag met de Engelse mannen van Broken Teeth. Zij mochten de Impericon tent openen. Hoewel het nog vroeg was, kregen ze het publiek toch volledig mee met hun hardcore. Het klonk goed en de sfeer zat erin, de dag was dus goed ingezet.
Tussen Broken Teeth en da volgende band had ik even tijd, dus ging ik op zoek naar eten. Ik had de dag ervoor gehoord dat de spaghetti lekker was, dus ik waagde me hieraan. Inderdaad lekkere spaghetti, alleen jammer dat ik er zo’n 8 euro voor moest betalen.
Van hardcore naar de metalcore van Northlane. Het was niet de eerste keer dat ik deze band zag, maar ook nu had ik hetzelfde gevoel als altijd. De muziek en screams zitten goed ineen, enkel jammer dat zanger Marcus zijn cleans bijlange niet zo goed klinken als op CD.
Frank Carter & The Rattlesnakes was de volgende band die ik checkte. Ik zag de band vorige zomer nog op Pukkelpop en toen was er niet zo heel veel volk. Ik was dan ook blij toen ik zag dat de tent op Groezrock wel goed volstroomde. De meesten onder ons kennen Frank als de ex-zanger van Gallows, waarmee hij ruige punk mee bracht. Wat hij met Frank Carter & The Rattlesnakes is helemaal anders. De muziek is ‘rustiger’ en hierdoor kan je horen wat voor goede zanger Frank eigenlijk is. Hoogtepunt van de set was het allerlaatste nummer ‘I Hate You’. Menig mensen klommen op het podium, en de set eindigde met Frank die bovenop de mensen stond die zich hadden verzameld op het podium. Cool!
Knockout Kid is een band die ik nog niet zo lang geleden pas leerde kennen. De band brengt een mix van poppunk en hardcore, maar weet het live niet over te brengen vind ik. Van een bassist die veel te hard probeert om cool te zien, tot vocals die niet overkwamen zoals op de songs die ik eerder hoorde. Dat het publiek niet echt overtuigd was, was ook te zien aan de Back To Basics tent die halfleeg was. Nope, deze Amerikanen hebben me jammer genoeg niet kunnen overtuigen.
Clowns zag ik bij het oversteken van de weide toevallig. Ik zag een grote hoop mensen verzameld staan voor de Watch Out Stage. In hoeverre dat ik het kon zien, bouwden deze hardcore/punkers van Australië een dik feestje.
Bury Your Dead was hard. Meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen en minder kan ook men ook niet verwachten van een hardcore band. Ik kende Bury Your Dead niet echt, maar had van veel mensen gehoord dat ze de moeite waren om te gaan kijken. Dus dat deed ik ook. Ik had me helemaal vanvoor links tegen het podium gezet. Ik stond dus juist ver genoeg van al de mensen die door de lucht vlogen en de armen en benen die in het rond werden gegooid.
letlive. was voor mij dé band waarom ik in de eerste plaats naar Groezrock wou gaan dit jaar. Ik had het geluk deze band al 3 keer eerder te zien, en wist dus hoe goed deze mannen zijn. De band werd op voorhand door meerdere kanalen gehyped als ‘must-see’ van het festival en dat had zo zijn redenen. True, Jason zijn vocals zitten er niet altijd helemaal op. Maar deze band staat met zo veel passie op een podium, dat het moeilijk is om niet de hele set te blijven kijken naar de maffe stunts die ze uithalen. Voor mij was dit dan ook het hoogtepunt van 2 dagen Groezrock!
Tussen letlive. en de volgende band zat redelijk wat tijd. Die tijd spendeerde ik door het festivalterrein nog eens af te gaan en te kijken wat er allemaal gebeurde. De merch van de band had ik de dag ervoor gedaan, daar ben ik dag 2 dus niet echt meer geweest. Wel ging ik een paar keer langs in de festival market. Deze tent staat elk jaar op Groezrock en hier worden zowel kledij als CD’s verkocht. Jammer genoeg had ik niet veel geld bij, en moest ik de tientallen coole cd’s laten liggen voor een andere keer.
Ondertussen was er ook een groot feestje aan de gang aan de stand van Jägermeister. De hele dag door stonden hier mensen te dansen op slechte muziek. Nuchter waren de meesten ook niet meer toen ik voorbij wandelde.
No Use For A Name and friends mocht het publiek opwarmen voor de headliner van de dag. Deze band staat gekend als de band rondom Tony Sly. Deze punkrocker overleed onverwacht 4 jaar geleden. Met dit optreden eert de voormalige band hun ex-zanger. Zoals de naam doet vermoeden, doen ze dit niet alleen. Op het podium van Groezrock zagen we dan ook bijvoorbeeld Joey Cape mee het podium opkomen. Zelf heb ik nooit echt naar deze band geluisterd, maar wel zag ik dat dat ze een sterke performance neerzetten. Van begin tot einde was het optreden 1 groot feest. Punkrock zoals het moet zijn!
En dan was het tijd voor de afsluiter van Groezrock 2016, namelijk Sum 41. Eerlijk gezegd verwachtte ik er niet veel van, aangezien ik nog nooit een recensie had gelezen die zei dat zanger Dereks stem goed klonk. Ik was dan ook aangenaam verrast toen hij begon te zingen en niet als een valse kat klonk. De band maakte in hun twintigjarige carrière redelijk wat hits, deze werden dan ook allemaal gespeeld en goed onthaald door iedereen. Ik heb maar een stuk van de band gezien, en wat ik zag vond ik goed. Ik hoorde achteraf wel van mensen dat de band niet echt enthousiast overkwam, maar ik denk dat de meesten zich daar niets van aantrokken. Sum 41 was dus een meer dan waardige afsluiter.
Ik ben alvast zeer benieuwd naar de line up van volgend jaar!
