Stipt half 9 doven de lichten in het Antwerpse Lotto Arena om de start aan te kondigen van Orzark Henry’s laatste ‘Paramount’ concert. Een indrukwekkende collaboratie met het Nationaal Orkest van België.
Een volgeladen oranjegloeiend podium met maar liefst 90 klassieke muzikanten dat niet veel ruimte laat voor de in zwart/leer geklede Kortrijkse zanger. Het ingetogen repertoire toont geen noodzaak te hebben aan een open podium. Na het eerste nummer gaat Piet Goddaer’s vest al uit om meer vrijheid te geven aan zijn armen die in zwevende golven meebewegen op de muziek.
“Dit concert is voor de Blue Heart campaign.” aldus Goddaer. De zanger, onlangs aangesteld als Goodwill ambassadeur tegen mensenhandel, is erg begaan met deze hedendaagse vorm van slavernij. Hij draag humaniteit hoog in het vaandel en wil deze boodschap ook verspreiden onder zijn aanhangers. “Humaniteit kan je zien in het orkest. Het orkest vertegenwoordigt alle kleuren om iets mooi te creëren.” Goddaer benadrukt eveneens dat hij het niet evident vindt dat iedereen hier vanavond zo talrijk aanwezig is. Respect.
Humaniteit is niet het enige waarvoor Goddaer strijdt. Ook het voortbestaan van het Nationaal Orkest ligt hem nauw aan het hart. Hij roept dan ook iedereen op om de petitie voor het voortbestaan van het orkest te ondertekenen. “België heeft zijn eigen orkest nodig.” En hoe zou je het hem kunnen weigeren. De muzikale samenwerking tussen Goddaer en het orkest brengt het toch wel statische publiek in trance. De prachtige vertolkingen van o.a. ‘We could be Heroes’, ‘Vespertine’ en ‘Sweet Instigator’ laadt niemand onberoerd.
Goddaer wordt niet alleen bijgestaan door het Nationaal orkest, maar ook door de jonge zangeres Laura Groeseneken, een schuchter meisje met een erg omvangrijk stemgeluid. Zij toont een waardige vervangster van Goddaer's vaste compagnon Amaryllis Uitterlinden te zijn. Tijdens het nummer ‘Plaudite Amici Comedia Finita Est’ zoekt Goddaer contact met en in het publiek, alsook een plek in de schaduw om de Latijnse strofe, gezongen door Laura, tot zijn recht te laten komen. Ook tijdens ‘Indian Summer’ zoekt de West-Vlaming het publiek op tot in de tribune om blauwe hartjes uit te delen en iedereen aan te sporen informatie op te vragen bij de VN-stand.
Nog geen anderhalf uur later luidt Ozark Henry al het einde van het concert in met een oprechte dankbetoon aan het Nationaal orkest wat leidt tot een staande ovatie bij het volledige publiek.
Een concert met betekenis.