In Off the Record praten Belgische muzikanten met veel passie over de platen die hen artistiek en muzikaal hebben gevormd.
In de tweede aflevering vertelt Marie Daulne (1964) over haar inspiraties. Marie Daulne is de half-Belgische, half-Zaïrese, flamboyante frontvrouw van Zap Mama. “Het is het parcours van waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga, hoe invloeden uit de ganse wereld mijn muziek hebben doorkruist en gevormd. Bepaalde albums zijn zo krachtig dat ze je blijven achtervolgen tot aan je dood.”
Een missie
Tijdens de Zaïrese revolutie werd Daulne’s Belgische vader vermoord door Simba-rebellen. Haar moeder, op dat moment zwanger van Marie, vluchtte het oerwoud in en vond een veilig onderkomen bij een pygmeeënstam. Marie werd in de jungle geboren maar groeide op in Brussel. Ze had een missie. Zap Mama moest een brug bouwen tussen de Europese en Afrikaanse cultuur en een antwoord bieden op de Afro-Amerikaanse muziek waarin lijden, verlies, nostalgie en melancholie centraal stonden. Zap Mama zou een positiever verhaal brengen.
Zap Mama verovert de wereld
De eerste plaat Zap Mama werd een eclectische mix van pygmee-polyfonieën, Afrikaanse en Arabische invloeden, 16de-eeuwse Spaanse liederen en human beatbox. Hun optredens vielen in de smaak door de combinatie van vocale hoogstandjes, dans en humor. Ze tourden wereldwijd en werden opgepikt door David Byrne (ex-Talking Heads) die hen tekende op zijn label Luaka Bop. Met het album Adventures in Afropea sleepte Zap Mama een nominatie voor de Grammy Awards in de wacht. De band stond op de meest iconische podia ter wereld: van New York's Central Park via de Parijse Olympia tot op het Jazz-festival van Montreux.
Mannen toegelaten
Op de tweede plaat Sabsylma (1994) gebruikte Zap Mama meer urban invloeden. Marie Daulne trad ook steeds meer op het voorplan en in 1997 werd het concept van de volledig vrouwelijke groep verlaten. Voor het album 7 dook Marie Daulne de studio in met U-Roy, Michael Franti en Wathanga Rema. In 2000 verscheen Marie Daulne’s cover van Iko Iko op de soundtrack van Mission Impossible 2.
Het vijfde album Ancestry in progress belandde 20 weken in de Amerikaanse Billboard Top.
Na de release van het intiemere Supermoon, werd het een tijdje stil rond Marie Daulne, maar in 2009 maakte ze een opgemerkte comeback met ReCreation, een album met Braziliaanse invloeden en gastrollen voor G. Love en Vincent Cassel. Een nieuwe plaat is aangekondigd voor het najaar.
Voortdurende zoektocht
Als Off the record aan Marie Daulne vraagt op zoek te gaan naar haar vormende platen, reageert ze enthousiast. Ze praat begeesterend over haar muzikale roots en hoe die zich hebben vermengd met invloeden uit de ganse wereld. Het is het verhaal van haar voortdurende zoektocht naar nieuwe vocale klanken. Ze beklemtoont de kracht van bepaalde albums die haar hebben geïnspireerd en dat tot aan haar dood zullen blijven doen.
Over Bob Marley en de I Threes (album Kaya):
“Het zijn de vrouwelijke stemmen van de I Threes die mijn aandacht trokken, Rita Marley en de twee andere zangeressen. Hun stemmen zijn wars van de Amerikaanse vibrato. Ze zijn scherp en helder, straight to the point. Ik heb me omringd door zangeressen met diezelfde high pitch.”
Over Serge Gainsbourg (album Aux armes et caetera):
“Gainsbourg ging terug naar de bron: wanneer hij jazz deed, werkte hij met Amerikaanse jazz-muzikanten. Aux armes et caetera is opgenomen in Kingston, Jamaica, met de grootste reggae-muzikanten. Hij kende geen grenzen. Precies dat is kunst: grenzen verleggen.”
Over Fela Kuti (album Shakara):
“Fela hield van vrouwen. Hij is met alle 40 zangeressen in zijn band getrouwd. Ik heb het geluk gehad hen te zien optreden in de Hallen van Schaarbeek. Ik stond perplex, kon zelfs niet applaudisseren, overrompeld door die muziek.”
Over Dimi Mint Abba :
“Dimi Mint Abba, een Mauritaanse muzikante en zangeres, bracht een positieve blues, anders dan de Amerikaanse. Ze jongleerde met haar gebroken stem. Haar muziek steunde ook op het typisch Afrikaanse principe van vraag en antwoord: ze was omringd door een schare meisjes die als koor fungeerden. Dezelfde structuur als Zap Mama.”
Over Celia Cruz (album Celia y Johnny):
“Celia Cruz is de Aretha Franklin van Cuba, een grote zangeres. Ze gebruikt haar stem als een percussie-instrument. Ze kan er grote mensenmassa’s mee aan het dansen brengen. Dat moment waarop het publiek de ogen sluit, waarop het in een soort trance gaat. Als je dat bereikt, heb je gewonnen.”
Canvas.be zet de afleveringen van Off the Record online en biedt extra programma-informatie, fragmenten en een spotify-lijst met de favoriete platen van de artiest in kwestie.
Off the Record - Marie Daulne: maandag 5 oktober om 21.10 u. op Canvas.