Sarah Gommers

Een wat arrogante Tijs Delbeke, AKA 'Nightman', deed het voorprogramma, een raadsel waar ze hem hebben opgepikt en alsdusdanig de kans gaven om te openen. De nummers waren wel oke maar ik miste identiteit, een stempel. Als je een debuut maakt dan mag het wel met minder sterallures maar misschien denkt hij daarmee toch een publiek aan te spreken, mij in ieder geval niet.

Het bootje van Isbells

The Me In You is al aan zijn tweede cd toe terwijl de eerste van 2012 nog steeds nazindert met de song 'Girls in Armour'. Het was dus wel tijd om met een vervolg te komen maar dat is tegelijkertijd ook een valkuil voor vele bands. Ze hebben niet alleen de tijd genomen maar ook de man achter Isbells onder de arm genomen en het ruikt naar deze laatste en natuurlijk ook naar Marble Sounds. Het is bijna een stroming geworden waar Vlaanderen een patent op genomen heeft. The Me In You zitten nu bij in dat bootje en na de CD ben ik benieuwd naar de live kwaliteit.

Opwarming door nummer uit de jaren 70

Ik ging om 'Isolated' te horen, een nummer uit de Alan Parsons traditie, iets meer uptempo en in een eigen herkenbare stijl alhoewel dat 'Blankets' ook niet mag onderdoen. Als derde keuze ging ik voor het nummer Whatever, een titel die mijn levensstijl omschrijft. Met songs als 'I am a believer' van The Monkeys werden we in de pauze opgewarmd voor de indie-pop/rock van The Me In You.

Mijn avond startte goed want nummer 1 werd 'Isolated', op een schitterende manier gespeeld. Het is een nummer dat afwijkt van hun standaard repertoire. De invloeden komen uit verschillende hoeken en in het tweede nummer viel mij op dat de stem erg goed lijkt op die van Tom Robinson. 'Wonder' kwam er als derde en was veel beter dan op de CD, al moet ik toegeven dat ik meer hou van een live optreden dan van een overgeproduceerde CD. Het nummer eindigt met de lyrics: "I want you to want me." En dat moesten ze maar 1 keer vragen.

Een zeer goede eerste helft, nadien wachten op een doelpunt met 'Girls in Armour'.

'Stumble' was een tweede verrassing. Lang uitgesponnen en mooi opgebouwd waardoor dat gevoel van brave indie-pop wegdeemsterde. De gitarist opende het volgende nummer alof het een rocknummer zou worden: one two three four. Een grapje, bleek nadien. Hij nam zijn geliefkoosde slome houding aan en hing voorover naar de micro toe om zijn perfecte zangharmonieën ten toon te spreiden. De line "I am not afraid of you" paste er helemaal bij.

Knikkende knieën

Bij The me in You houden ze van verrassingen en risico's want ze speelden een nummer dat op geen van beide CD's staat. Daarna was het even wachten alvorens de set terug het niveau haalt van het eerste half uur. Na 'There is nothing I can do for you' komt er een nieuw, gepland, hoogtepunt met hun 'Girl in Armour', mijn buik trilde en mijn benen knikten. Dit was zo mooi, lang geleden dat ik nog zulk een ervaring kende.

We kregen nog twee bisnummers en bij het tweede en dus laatste van de avond nam de zanger zijn prachtige Rickenbacker gitaar. Na een poosje stemmen en een intro met invloeden van Pink Floyd werd mijn roes verlengd met 'Sober'.

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Praktische informatie

Artiest / titel:: 
The Me In You
Datum: 
4 oktober 2015
Locatie: 
Ancienne Belgique Club
Meer over