Begin september startte Urbanus met zijn nieuwe theatertour die hem tot eind volgend jaar langs maar liefst 80 nagenoeg uitverkochte zalen brengt. De rode draad doorheen zijn nieuwe zaalshow wordt zijn nieuwe album 'De Legende', dat op 22 september verschijnt en dat 13 nieuwe liedjes telt.
Naast de grappen en grollen die we van onze lokale king of comedy gewend zijn, laat deze plaat ook een andere Urbanus horen, een geëngageerde en geëmotioneerde Urbanus. Getuige hiervan de eerste single 'Annie Zingt Een Liedje', een protestsong waarbij Urbanus zich liet inspireren door de massa-ontvoering van een groot aantal schoolmeisjes door Boko Haram in Nigeria.
De opbrengst van de single gaat naar Plan International België, die ijveren voor gelijke kansen voor meisjes wereldwijd.
Opmerkelijke videoclip bij ‘Annie zingt een liedje’
Ontdek hier de videoclip van ‘Annie zingt een liedje’, met 3 Annie’s, een verlichte geest en Urbanus zelf die een bescheiden cameo speelt.
Nieuwe plaat De Legende morgen 22 september
Een paar maanden geleden brak bij Urbanus het angstzweet uit. Hij was bang dat hij niet aan genoeg goed materiaal zou geraken om zijn nieuwe theatershow mee te vullen. Was dit de tournee te veel? Raakte hij stilaan opgebrand? Waren alle grappen verteld? Het had gekund, want na meer dan veertig jaar carrière raken de meeste komieken vlugger uitgeblust. Maar hij had zich geen zorgen moeten maken. Urbanus schreef uiteindelijk dik vier uur aan liedjes en sketches bij elkaar, zowat het dubbele van wat nodig was. In plaats van knarsetandend gags bij elkaar te schrapen werd het een kwestie van kill your darlings. Het zegt iets over het talent van Urbanus, een creatieve duizendpoot die niet alleen een genre op zich is geworden als performer, maar daarnaast ook naam heeft gemaakt als co-scenarist van zijn eigen strips, en enorme successen heeft gekend met films als Hector en Koko Flanel –de grootste kaskrakers uit de Vlaamse cinema. Daarnaast bakende hij zijn plek af als auteur van Belpop-classics als ‘De Aarde’, ‘Hittentit’, ‘Bakske Vol Met Stro’, en ‘Madammen met een Bontjas’. Want inderdaad: hij is ook een echte songwriter, en dat wordt – misschien wel nadrukkelijker dan ooit- beklemtoond op zijn nieuwe plaat De Legende.
Het is een plaat waarvan Urbanus vond dat hij ‘m echt moést maken. Op zijn achtenzestigste zetelt hij voor het eerst zélf mee in de producersstoel, en haalt hij met De Fanfaar een frisse punkpopband in huis. De muzikanten van De Fanfaar zijn uiteraard geen onbekenden. Hij tourde er enkele seizoenen geleden mee langs de zomerfestivals – een geheel nieuwe ervaring- en haalde zelfs het podium van Pinkpop. Ook nu zorgen ze voor een gevarieerd en veelzijdig geluid. Je hoort zowel pop als country, folk als hip hop, en snoeiharde gitaarrock. Het gaat alle kanten uit, maar Urbanus zélf blijft altijd de verbindende factor. Voor elk wat wils, want hij behoort tot de zeldzame soort artiesten die generaties, rangen en standen verenigt. Het resulteert als vanouds in een bonte verzameling absurdistische nummers (‘Piksossiske’, ‘Cowboy Boyco’, ‘De Ladder’) die al bij de eerste beluistering een brede glimlach op je gezicht toveren. Ook wanneer Slongs Dievanongs langs komt en haar eigen twist geeft aan ‘Ugly Blind Eurby’ merk je dat het méér is dan zomaar wat snelle rijmelarij.
Daarnaast zijn er een handvol verrassende songs waarin hij zich van een meer geëngageerde kant laat zien. ‘Annie zingt een liedje’ - de eerste single ook - schetst een beeld van hoe ons land eruit zou zien mocht er plots een dictatoriaal regime geïnstalleerd worden waar meisjes niet langer recht hebben op onderwijs. Boko Haram à la Belge, zeg maar. Geen nummer tegen de islam, voor alle duidelijkheid. Wél tegen extremisme. Het is geen evident of lichtvoetig onderwerp, maar Urbanus slaagt er niettemin in om het op een intelligente en toegankelijke manier aan de man te brengen. Nog een voorbeeld: ‘De Mantelzorger’, waarop hij op een ontroerend openhartige manier over de dementie van zijn moeder schrijft. Sterke beelden, scherpe zinnen. Ernstig onderwerp, ook. Maar toch altijd die kwinkslag om het licht verteerbaar te maken. Nog verderop toont Urbanus weer een andere kant van zichzelf in het opmerkelijke titelnummer van De Legende: een lang, historisch verhaal over wanhoop en onmogelijke keuzes. Je wacht op een happy end dat nooit komt. En zo onderstreept Urbanus met deze plaat dat het hem weinig moeite kost om het eendimensionale beeld dat bij het grote publiek van hem heeft te doorbreken. Jawel, hij blijft één van de meest geliefde comedians in Vlaanderen en Nederland. Maar tegelijk kan hij meer, veel meer dan dat. Mensen laten lachen met een krop in de keel. Dat is alleen de allergrootsten gegeven.