Maandag 23 januari om 20u40 bij VTM
Vorige week in Een Echte Job zagen meer dan 600.000 kijkers (34% marktaandeel op VVA 18-54) hoe de vijf bekende Vlamingen hun eerste stappen zetten in de zorg. Als stagiaires leren ze de kneepjes van het vak en daar horen ook de ongeschreven regels onder verpleegkundigen bij. Eén daarvan ontdekt Andy Peelman gaandeweg wanneer hij een praline aangeboden krijgt door één van zijn patiënten. “Een goei praline, gaat er altijd in!”, klinkt het eerst. Al denkt mentor Sandra daar anders over: “Ik weet dat je een snoeper bent maar eten aanpakken van patiënten is ‘not done’. Je weet niet waar patiënten met hun handen gezeten hebben”, vertelt ze. En dat doet Andy zijn maag meteen omkeren: “Waarom zeg je dat nu pas?”
Bij Dominique begint zijn tweede stagestag op de spoed met een werkongeval. De man heeft op een werf het topje van zijn vinger eraf gezaagd. De wonde moet onderzocht worden en daar heeft Dominique geen enkel probleem mee. “Ik ben opgegroeid in de keuken en daar gebeurt al eens iets. Is het nu met een zaag van een schrijnwerker of de snijmachine van kaas of hesp. Eraf is eraf”, vertelt Dominique. Maar wanneer hij vervolgens bloed moet prikken bij een baby, komt zijn gevoelige kant toch bovendrijven. “Ik heb het daar echt moeilijk mee, baby’tjes zijn nog zo breekbaar”, klinkt het.
Op de afdeling pediatrie voelt An zich als een vis in het water. Ze neemt stilaan meer taken over van haar mentor en leert dat verpleegkundigen niet enkel voor de kinderen maar ook voor hun ouders moeten zorgen. Op geriatrie wil mentor Maaike Julie over haar ‘wasangst’ helpen. Ook Sarah moet zich op de afdeling orthopedie over ongemakkelijke wasmomenten zetten en krijgt het voor het eerst emotioneel moeilijk. “Dat omaatje voelde zich als een last. Het feit dat zij dat gevoel over zichzelf had, vond ik heel erg. Ouderdom kan mij echt raken.”Gelukkig is er naast praktische verzorging ook ruimte voor verwennerij en daar genieten niet alleen de patiënten zelf van.