Het stond al een tijdje vast: vrijdag 11 augustus zou een Vlaamse topdag worden op de 43e editie van de Lokerse Feesten. Op de line-up stonden naast de headliner Oscar and the Wolf nog drie andere Belgische topbands: Bazart, Warhola en School Is Cool. Deze laatste barokpopband, die sinds hun overwinning in Humo’s Rock Rally in 2010 al veel bereikt hebben, openden de avond. De avond was razendsnel uitverkocht, maar al bij al kreeg het volk zeker waar voor hun geld. Het was misschien de duurste avond van de Lokerse Feesten, maar ook de beste.
Warhola, dé perfecte opwarmer
Oliver Symons stond vandaag maar liefst twee keer op de planken. Achter de toetsen met de welbekende Belgische indiegroep Bazart, maar ook met zijn eigen project Warhola. Nog maar een jaar geleden brachten ze hun eerste EP Aura uit en een jaar later staan ze al te schitteren op de mainstage van de Lokerse Feesten. Het gaat goed met die mannen. Olivers verschijning op het podium kreeg het publiek meteen stil. De Warhola-frontman leek wel iets weg te hebben van Max Colombie met zijn volledig witte outfit, inclusief lange witte kamerjas. Vanaf de eerste noot keek het publiek aandachtig toe. Deze dansbare electro-pop liet de heupen van Oliver én van het publiek meewiegen op de beats en het werd meteen duidelijk dat ze de muziek ook wisten te appreciëren. Na elke song volgde een warm applaus en het hele plein vulde zich met de sensuele en tegelijk wat experimentele muziek van deze electropopband. De digitale effecten in combinatie met de hoge hypnotiserende stem van Oliver zijn hét handelsmerk van Warhola. Hun set afsluiten deden ze met het albekende Jewels, het hoogtepunt van de show en het moment waarop het plein losbarstte. Warhola zette vanavond een stevige show neer, maar we hadden ook niet anders verwacht natuurlijk. Hij deelde een hoop nieuwe nummers met het publiek, en het goede nieuws is dat die nummers ook écht goed zijn. Laat dat nieuwe album maar komen, Oliver!
Bazart speelt beestige set, maar met weinig ambiance
Een ruisscherm, muziek en verder niets. Zo begon Bazart aan hun set met het nummer Census. “Pak elkaar goed vast, zie elkaar maar nekeer graag”, zei frontman Mathieu Terryn voor hij aan het derde nummer Zienderogen begon. Ondanks alles leek het publiek niet heel erg overtuigd, of toch minder dan anders. Op sommige momenten was het Lokerse publiek dolenthousiast, op andere momenten sloeg de verveling toe en stond een groot deel er maar rustig bij op deze dansbare muziek. De Belgische popmuziek van deze vriendengroepen begint dan ook steeds meer en meer op elkaar te lijken en dat kan beginnen vervelen na een hele avond. “Teveel van hetzelfde”, hoorde je hier en daar zeggen. Enkel aan de voorste rijen hoorde je wat schril meisjesgegil, maar ook van die smeltende meisjesharten merkten we vandaag minder dan op andere dagen. Het was wachten op bekende hits zoals Goud en Chaos, maar voor de rest konden ze dit publiek niet helemaal bekoren. Het is pas bij het laatste nummer Goud dat er wat verandering in de sfeer leek te komen. Ook Mathieu merkte dat er minder ambiance was dan gewoonlijk. “Ik ben niet naar Lokeren gekomen voor dit”, klonk het vol ongeloof bij de frontman terwijl hij in de menigte staarde. Met deze woorden wist hij het publiek eindelijk te overtuigen om de hit mee te zingen. Iets wat hij gedurende het hele optreden tevergeefs bleef proberen. Samenvattend: een topperformance, maar weinig ambiance. Er miste wat sfeer en dat was jammer, daar geven we Mathieu volledig gelijk in.
Het hoogtepunt van de avond: Oscar and the Wolf
De Gentse electroformatie Oscar and The Wolf sloot de ‘Belgische avond’ in stijl af. Een kooi met LED-schermen, waarin de muzikanten zich bevonden, palmde bijna het hele podium in. Na een paar minuten muziek verscheen frontman Max Colombie achter een rookwolk in een knalrode regenjas die een paar maten te groot gekocht leek te zijn. Max torende uit op het verhoogd podium en kreeg daarmee meteen de uitstraling van een internationale diva en groots meneer, en dat is hij ook. Met zijn intro en tevens ook het eerste lied van zijn nieuwe album So Real zette hij meteen de toon voor zijn show. In tegenstelling tot Bazart kreeg hij het publiek wel helemaal los, want Max is en blijft een buitenbeentje die weet hoe hij zijn publiek moet bespelen. Op de achtergrond vond een lichtspektakel plaats en hier en daar kwamen er vlammen, rookkanonnen, slingers, vuurwerk en zeepbellenblazers aan te pas. Een grootse show die er dan ook fantastisch uitzag.
Tijdens het nummer Moonshine wist hij het hele publiek stil te krijgen. Duizenden gsm-lichtjes gingen op vraag van Max de lucht in en het werd meteen duidelijk dat hij er zelf niet goed van was. Hij staarde ontroerd de menigte in en liet daarna nog weten dat hij het spijtig vond dat hij zijn eigen telefoon niet mee had om alles te filmen. Hiermee bereikte Oscar and the Wolf zeker ook een perfecte balans tussen opzwepende en rustige nummers. Van alle groepen die vanavond passeerden had Max wel de beste dancemoves. Met zijn vele pirouettes en sensuele heupbewegingen liet hij de meisjesharten op de voorste rijen sneller slaan. Bij het aankondigen van het nummer Princes werd de frontman wat emotioneel: “Met dit nummer is het bij ons begonnen op de Lokerse Feesten vier jaar geleden. Bedankt, jullie hebben echt geen idee hoeveel wij van jullie houden.” En na deze woorden zette hij een fantastische versie van dit nummer in.
Afsluiten deden ze met Strange Entity. Het werd een mooi afsluitmoment met de hele ‘familie’ on stage. De leden van Bazart, Warhola en nog een paar andere vrienden kwamen mee dansen op het podium. Ze pakten elkaar vast en daarmee sloten Oscar and the Wolf hun sessie op een wel heel ontroerende manier af. Het voorsmaakje van zijn nieuwe album werkte duidelijk op de Lokerse Feesten, want het blijft nog wachten tot de herfst eer hun nieuwe album uitkomt. Een geweldige performance, meer hebben we hier niet over te zeggen.