Wat moet een echte zeebonk doen aan de wal? Dat is wat Leo Storm (Hans de Munter) zich ook afvroeg toen hij het varen achter zich liet voor zijn dochter. Het enige wat hij heel zijn leven had gedaan was koken op een vissersboot. Hij maakte dan wel de lekkerste gerechten en had dan ook veel faam in de visserswereld, aan wal was hij er niet veel mee. Of toch? Wat als hij nu eens een restaurant opende? Samen met de hulp van zijn dochter Lin (Daphne Paelinck) besluit hij het restaurant Storm op Zee te openen. Maar zoals elk beginnend restaurant heeft ook dit zijn kinderziektes. Niet alleen ontbreken de klanten op de openingsavond maar ook het fornuis. Niet erg handig als er warm eten op het menu staat. Leo moet nog een beetje wennen aan het leven aan wal en is dus niet echt in zijn goede doen. Af en toe is hij nogal impulsief en opvliegend. Omdat de fornuis firma te laat was, moeten ze niet meer komen leveren.
Maar wat nu? Nu komt er helemaal geen fornuis meer. Omdat alles blijft mislopen besluit Lin de hulp in te roepen van Giovanni Di Mari (Maxime de Winne), Gio voor de vrienden. Een Italiaanse sterrenchef die bekend werd van een pop-up restaurant. Nu runt hij zijn eigen sterrenzaak en is dus zeer druk bezet. Maar voor Lin wilt hij graag even tijd maken. Gio komt op het eerste zicht een beetje verwaand over, maar hij wilt gewoon de zaak van Leo tot een succes maken en wilt daarom alles tot de perfectie drijven. Misschien komt het af en toe verkeerd over, maar hij bedoelt het goed. Ware het niet dat hij toch een beetje een verborgen agenda heeft, de liefde van Lin terug veroveren. Gio vindt het een goed idee een souschef aan te nemen. De gerechten moeten sneller kunnen geserveerd worden maar dat zal niet gaan als Leo alles in zijn eentje blijft doen. Na de sollicitatie ronde blijkt de beste kandidaat Gerrit (Thomas Van Goethem) te zijn. Een iets verlegenere jongen, of is dat maar schijn? Als snel wordt duidelijk dat hij toch meer pit heeft dan hij initieel liet zien... Ook hij blijkt achter Lin te lopen. Met de twee rovers in zicht, is nog maar de vraag wie haar zal kunnen kapen... Voor wie zal Lin kiezen? En lukt het om met haar vader een succesvol restaurant uit te bouwen? Kan Leo zijn zee wel missen? Als je zelf nu een beetje geprikkeld bent, en benieuwd bent hoe het gaat aflopen, je kan nog zeker een tafeltje reserveren!
Vrijdagavond ging in de zwarte zaal van het Fakkelteater de voorstelling Storm op Zee in première. Randall Van Duytekom regisseerde niet enkel het stuk maar schreef het op de koop toe nog eens zelf. Een mooi staaltje theater kwam uit zijn pen gevloeid. Het was een aangenaam stuk om naar te kijken, waar heel goed op de details was gelet. Alles klopte en zat perfect in elkaar verweven. Het stuk bracht niet alleen de zaal aan het lachen, maar wist ze ook op de juiste momenten te ontroeren. Wat wil een mens nog meer?
Ook van de acteurs kunnen we zeggen dat ze prachtig werk geleverd hebben. Maxime De Winne speelde de rol van de ietwat clichématige chef kok. Wat heel leuk was want iedereen herkende zo wel wat typpetjes van op de TV. Maar achter zijn harde schil zat ook nog een zachte pit die hij op tijd en stond wist te laten zien. Daphne Paelinck speelde de net afgestudeerde journaliste die kost wat kost haar vader wou helpen. Het speelse kantje maakte al eens plaats voor het bazigere, maar overheersend was toch de tweestrijd die ze voelde. Dat was vaak mooi op haar gezicht af te lezen. Thomas Van Goethem speelde eerst kort een journalist om daarna te transformeren naar de verlegen souschef. Al heeft die verlegenheid niet echt lang geduurd, Gerrit verliest zijn al snel zijn hart aan Lin en laat een heel ander kantje zien. Zijn scènes met een ontsnapte kreeft waren echt hilarisch. Thomas en Daphne hebben ook een knap staaltje Tango laten zien. De zwoele dans was een mooie onderbreking in het stuk. En last but not least, de ervaren rots in de branding, Hans De Munter. Zijn karaktervol gezicht paste perfect bij de gestresseerde vader. De stress liet hem vaak uitbarsten, maar achter die uitbarsting zag je het gevoelige kantje ook wel eens boven komen. Hans wist deze net genoeg te laten zien.
Kortom, het stuk is echt wel een "must-see". We hebben goed gelachen, zijn ontroerd geweest en gingen tevreden naar huis. Als je ook zin hebt in een leuke avond ontspanning ga dan zeker eens een kijkje nemen in de zwarte zaal van het Fakkelteater. De Proefkonijnen spelen nog tot en met 22 november met veel plezier Storm op Zee. Hijs de zeilen, allen daarheen!
