Anne Marie Van Broeck

Enkele (jongere) vrienden hadden mij erover verteld: Fleet Foxes, een Amerikaanse indie folk band, die zichzelf een vijftien jaar geleden op de muzikale kaart zette met hun titelloos debuutalbum (2008) zouden optreden in De Roma, en ik moest die zien! Wat me triggerde en overstag deed gaan, naast het enthousiasme van de vrienden, was dat er in vele artikels over deze band verwijzingen waren naar Crosby, Stills, Nash, en andere folkhelden uit het verleden die bij mij wel in de bovenste schuif liggen. Dus trok ik op avontuur, op ontdekking.

Frontman Robin Pecknold en de bandleden Skyler Skjelset, Casey Wescott, Christian Wargo, en Morgan Henderson stonden samen met drummer van (tour) dienst Christopher Icasiano en een driekoppig blazersensemble op het podium. En ook Tim Bernardes, de Braziliaanse singer-songwriter die het voorprogramma had verzorgd met zuiderse en zomerse ritmes, kreeg de gelegenheid om mee te zingen tijdens een van de encores (Going-to-the-Sun Road). Het visitekaartje van de Fleet Foxes is hun vocale arrangementen en de stemharmonieën en deze waren best wel mooi, en uiteraard terug te vinden in vele van hun songs. De bandleden zijn bovendien zonder enige twijfel uitstekende muzikanten en multi-instrumentalisten; regelmatig waren er instrumentenwissels: met verschillende soorten gitaren, mandolines, cello’s, dwarsfluiten, tamboerijn, verschillende percussie werden muzikale klanken toegevoegd aan hun songs.

In De Roma bracht deze band een mengeling van songs uit hun laatste album “Shore” (2020) en van ouder werk. Uit het nieuwe album, genomineerd voor een grammy als “Best alternative music” brachten ze: Wading in Waist-high Water, Sunblind, Can I believe you, Featherweight, A Long Way past the Past, Going-to-the-Sun Road. Verder songs uit de setlist:

  • Uit EP “Sun Giant” (2008) : Mykonos, Drops in the River
  • Uit debuutalbum “Fleet Foxes” (2008) : Ragged Wood, Your Protector, He doesn’t know why, White Winter Hymnal, Blue Ridge Mountains, Tiger Mountain Peasant Song
  • Uit “Helplessness Blues” (2011), genomineerd voor Grammy voor Beste Folk : Blue Spotted Tail, Grown Ocean, Montezuma, The Shrine/An Argument, Helplessness Blues
  • Uit “Crack-up” (2017): Mearcstapa, Third of May/Odaigahara
  • Twee onuitgebrachte covers : The Kiss (Judee Sill cover), Phoenix (Big Red Machine cover)

Een aantal nummers konden rekenen op veel bijval en een uitgebreid applaus van het publiek, zoals “White Winter Hymnal”, “Mykonos”, en het laatste nummer dat de avond afsloot, de laatste encore, “Helpness blues”. Met dit nummer uit 2011 sluit Fleet Foxes de laatste jaren steeds hun live sets af. Waarschijnlijk zingt de frontman het nu met een andere intentie, want in de tekst vraagt hij zich af wat zijn plek is in deze wereld is. Zou hij die nog niet gevonden hebben?

Sommige nummers waren iets meer uptempo, hadden iets meer rock gehalte, zoals “Third of May/Ōdaigahara” : hevige en oorverdovende drumarrangementen, flitsende lichten achteraan het podium, brachten even een welkome stijlbreuk. Persoonlijk genoot ik sterk van “Blue Spotted Tail”, waar Robin Pecknold alleen een akoestische versie bracht van het nummer. Hij en zijn gitaar, een prachtige solo performance. Het was een pareltje, net zoals trouwens ook “Montezuma”.

“En, wat vond je ervan?” Uiteraard kwam die vraag van mijn enthousiaste vrienden. Mijn eerlijk antwoord? Ik ben (nog) niet overtuigd. Het was mij wat teveel van hetzelfde: op een bepaald moment leken alle nummers nogal veel op elkaar. Misschien zet ik hun album nog wel eens op, om deze band verder te leren kennen … de nieuwe wijn even laten ademen … Of misschien toch maar even mijn helden Crosby, Stills en Nash opzoeken? Een wijntje tappen uit de oude vaten ...

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Praktische informatie

Artiest / titel:: 
Fleet Foxes
Datum: 
6 september 2022
Locatie: 
De Roma