Sarah Gommers

Show vanaf de eerste seconde

Vele kleine details die Alex en Noëmie vertelden tijdens de perstalk kwamen in een of andere vorm terug twee uur later tijdens het concert. De show was er vanaf het eerste moment toen Raymond alleen op het podium kwam mét hoed en deze wat later aan de kapstok hing. Iemand bleef heel luid “Raymond" roepen en hij kreeg een gitaar in de handen gestopt. Hiermee zette hij de eerste noten in van een concert dat een echt feest zou worden en dat trouwens via livestream te bekijken was op de website van de AB.

De tweede op het podium was de ondertussen bekende Joey gevolgd door Tom. Zo kwam iedereen stap voor stap meespelen en werd "Like a Boomerang" opgebouwd. Opvallend was de sobere setup van het podium, helemaal in de sixties sfeer, alsof we werden neergepoot in een aflevering van "Vriendinnen". De kastjes, de stoelen, de sofa en de platenspeler, ja zelfs de bestseller-lampen van Meurop. (de voorloper van Ikea in de jaren zestig) Als ondersteuning van deze sfeer kregen we “Expedition Impossible”, een nummer met een "Film Noire" gevoel.

Noëmie in haar nopjes

Met de diepe bassen van “You Hurt Me” worden we in een andere sfeer gedompeld, Alex Carlier op zijn best. “Ether” wordt ingezet door pianist van dienst David Poltrock, hij met Noëmie op het podium. Voor Noëmie was het een blij weerzien want het was in de AB dat ze haar audities kwam doen om de nieuwe zangeres te worden van Hooverphonic. Je merkt dat ze het goed heeft bij de groep want nooit eerder zag ik haar zo ontspannen bewegen. Die speciale manier waarmee ze haar handen draait en zo accenten legt, net als een dirigent. En dan nog die houding van haar, met de schouders achteruit, benadrukt door die heel losse jurk met gesloten nekbandje. Met “Heartbroken” bewijst Hooverphonic dat ze prachtige teksten kunnen maken : I put out all the stops - to feel sad to miss all we had - but I'm sorry I ain't heartbroken.

Na een prachtige versie van "George’s Café”, echt filmisch in de bruine kroeg-traditie, deed Alex ook wat hij beloofd had, namelijk veel praten en hij haalde zijn beste tweetaligheid boven om zo iedereen op zijn Belgisch tevreden te stellen. "In oktober dit jaar bestaan we 20 jaar en dat is best confronterend" zei hij. Hij maakte grapjes over de betere woordkeuze van het frans met als voorbeeld "une tube", waar wij een hit bedoelen. Als ze hun 18 hits zouden spelen, dan was het optreden al 1u30 lang maar toch wilden ze ook enkele minder bekende nummers spelen. Na een goede drie kwartier verklaart Alex plechtig dat ze overschakelen op "jukebox" waarmee hij natuurlijk bedoelde dat ze enkel nog hits gingen spelen.

Ontspannen sfeertje op het podium

Met “Happiness” en “Mad about You” viel het me vooral op hoe ontspannen het eraan toeging zoals de drummer bv. die de "time of his live" beleefde in een stijl van een oude knorrige jazz-drummer. Ook heerlijk hoe Joey in de groep past, hij mag zelfs een zogezegd foutje maken door eerst rustig zijn gitaar te stemmen als hij solo “Amalfi” mocht inzetten. Ook heel treffend waren die momenten dat Noemie solo ging met de pianist, intiem, frele, emotie, pakkend… Vooral bij “Vinagar & Salt” gingen de haren omhoog staan omdat Noëmie het eerste woord zuiver en zwoel uitbracht : “I…” piano - stilte - "like the things that you hate"

De jukebox draait volop met “Eden”, “The world is Mine” en “Jackie Cane”. Tussendoor tijd voor puur entertainment. Alex geeft uitleg over de verjaardagsblikjes van de AB/Jupiler en zegt dat er eentje is met een vermelding van : 2009 - Hooverphonic zoekt nieuwe zangeres. De mensen die op de sofa willen op het podium krijgen zo een blikje. En diegenen die durven te dansen op het podium maken kans om een getekende vinyl winnen. Tof en origineel.

Afsluiten in schoonheid

Als laatste nummers krijgen we nog “Anger Never Dies” en “One Two Three” gevolgd door de obligate bisnummers waaronder “The Night Before” en “Sometimes”. Maar een moment om nooit te vergeten werd die ene cover die iedereen terug stil maakte : “Strange effect on me”. En met die woorden kunnen we een prachtige avond omschrijven : Hooverphonic heeft een speciaal effect op zijn fans, het publiek en op mezelf.

Ja, kwaliteit drijft boven en Alex fungeert zowel bij Hooverphonic als bij The voice als supercoach en spreekbuis. Toch is elke schakel in balans en je kan niets of niemand wegdenken.

Dank je wel, Hooverphonic, niet alleen voor een top avond maar ook voor het voorbeeld dat jullie geven aan jonge opkomende bands. Succes is mogelijk als je als artiest enkel kwaliteit aflevert.

Krijg het laatste FrontView Magazine nieuws in je Facebook nieuwsoverzicht:

Praktische informatie

Artiest / titel:: 
Hooverphonic
Datum: 
4 februari 2015
Locatie: 
Ancienne Belgique, Brussel
Meer over