Aanvankelijk was de tournee aangekondigd als de “In Wonderland Tour," naar het recent uitgebrachte studioalbum, maar zoals Alex Carlier het bij aanvang van het concert vertelde, het had meer weg van The Best of Hooverphonic. De band gaat dan ook al twintig jaar mee en heeft dus een mooi repertoire waaruit gekozen kan worden. Oude en nieuwe hits, dus, soms dicht aanleunend bij het origineel, vaak in een ander jasje gestoken. Hooverphonic was voor de gelegenheid immers aangevuld met een tienkoppig strijkersensemble, het Belgium Session Orchestra. En daarnaast stonden twee nieuwe frontvrouwen, Kimberly Dhondt en Nina Sampermans, en Pieter Peirsman, zanger-gitarist, mee op het podium. Heel wat nieuwe elementen dus.
Het concert leverde dan ook een mooie compilatie van songs. Pieter Peirsman bracht het oudere “Vinegar & Salt” (2000) in een zeer pure versie en toonde hiermee al vroeg in de set zijn kunnen. Kimberly bracht dan weer in een mooie uitvoering “Gravity”, aanvankelijk enkel begeleid door David Poltrock, vervolgens aangevuld met de strijkers. “Heartbroken” werd ingeleid door een zeer lange anecdote over de tekstschrijver Luca Chiaravalli (die ook voor Clouseau en Stan van Samang nummers schreef) en diens hartoperatie. We vroegen ons al af waarom dit hele verhaal verteld werd, tot Alex opbiechtte dat hij het uit de kast had gehaald om tijd te geven een technisch defect op te lossen… Ook kregen we nog eens “Stranger”, “Boomerang”, “Eden”, “Anger never dies”, “Mad about you”, “The night before” te horen. Zelfs “We all float”, uit het minder populaire en door de band zelden nog gespeelde album “No more sweet music album” van 2005, kwam even weer tot leven. Uit het nieuwe “Wonderland”, kwamen dan weer o.a. “I like the way I dance” en het pittige “Badadoum”.
Was het de warmte? Of ontbrak er inderdaad toch nog net iets? Het enthousiasme in de zaal was niet zo groot, en dat merkte Alex Carlier ook op (“Het is woensdagavond, … ey, kan het niet iets enthousiaster?”) en zelfs samen de “la-la-la’s” zingen in “Hiding in a Song”, want “naar het schijnt zou samenzang de temperatuur doen zakken”, veranderde er niets aan … We zullen het maar op de warmte steken, het waren "The Best of", ja, maar niet helemaal op zijn best / in beste omstandigheden gebracht. Spijtig.
