Op de vijfde dag van de Lokerse Feesten was het tijd voor het stevigere werk en de nodige gitaargeluiden. Onder een stralende hemel en een blakende zon verzamelde de fans van rock en metal zich voor een avond vol energie en rauwe muziek.
Wargasm: Een explosieve start
De avond werd op gang getrokken door Wargasm, een band die sommige aanwezigen eerder deze zomer al op Graspop hadden gezien. Vanaf de eerste tonen wisten ze het publiek mee te sleuren in hun energie. Op verzoek van de band ontstond er snel een eerste bescheiden moshpit, die niet veel later opgevolgd werd door een wall of death. Ondanks de hitte sprongen en moshten de aanwezigen er lustig op los. De band heeft ook een samenwerking met Fred Durst van Limp Bizkit, Bang ya head. Het hoeft niet te verbazen dat het publiek met veel overgave aan het headbangen ging. Wargasm was de perfecte band om het feestje vandaag op gang te trekken.
Nova Twins: Rock’n Roll met een Power Duo
De dames van Nova Twins brengen muziek die niet in 1 hokje te plaatsen valt, met onder meer invloeden uit de punk en de hardrock, maken zij hun eigen sound. Hiermee brachten ze een krachtige show naar de Lokerse Feesten, waarbij de zangeres iedereen in beweging kreeg. Op haar verzoek zagen we ook alle handen in de lucht gaan en meegaan op het ritme van hun opzwepende muziek.
Club Studio Brussel
Degenen die het nog niet warm genoeg hadden aan de mainstage, konden nog afzakken naar de Club Studio Brussel. Hier konden we onder meer genieten van de zeer krachtige show van HO99O9 (ui te spreken als Horror). Zij wisten het publiek te begeesteren en lieten iedereen zich in het zweet dansen. Enige nadeel aan de stage van Studio Brussel, kiezen werd verliezen, want je miste hierdoor in de meeste gevallen wel een stuk van het moois op de mainstage.
Frank Carter & The Rattlesnakes leveren een interactieve show
Frank Carter & The Rattlesnakes brachten niet alleen hun muzikale talenten naar het podium, maar ook een flinke dosis interactie met het publiek. Dit werd al meteen duidelijk na het 1e nummer toen Frank een jongen zag met een bordje “Birthday Boy – 15 years old”. Er werd meteen een collectief “Happy Birthday” gezongen voor de jongen. Niet veel later sprong Frank Carter het publiek in om een andere jongen mee te laten zingen en dit wel vanop zijn schouders. De toon was gezet voor speciale momenten. Zo trok hij het publiek ook nog in om plek te maken voor een moshpit enkel en alleen voor vrouwen. Het is namelijk belangrijk voor de band dat iedereen zich welkom en veilig voelt tijdens de show.
Dillinger Escape Plan: Chaos op het podium
Voor de liefhebbers van chaos en intensiteit was Dillinger Escape Plan de perfecte act. Hun optreden vol hectische energie en onvoorspelbare wendigen, was een ware belevenis. Vooral voor de fans van het eerste uur was het een fijn weerzien met zanger Dimitri Minakakis. Daarbij viert de band ook het 25-jarig bestaan van hun 1e album Calculating Infinity. Een waar feestje voor de fans. Voor de andere was het even uitzitten tot het tijd was voor Korn.
Korn: De Onbetwiste Headliner van deze avond
Toen de nacht zich aankondigde, was het tijd voor de band waar iedereen op had gewacht: Korn. Het plein stond bomvol en de spanning was in de lucht te voelen. Zodra het licht uitging hoorden we de tonen van 4U. Het logo van de band werd zichtbaar op het scherm. Meteen daarna barste het feest los met Rotting in Vain. Het volgende nummer Here to Stay werd luidkeels meegezongen door het publiek. Dat enthousiasme hield aan bij hits als A.D.I.D.A.S. en Blind.
Korn bracht niet alleen muziek, maar ook geweldige visuals die een mooi geheel vormden met de muziek en zo de hele show naar een hoger niveau tilden. De drumsolo midden in de show wist ook voor de nodige enthousiaste reacties te zorgen. Aan creativiteit ook geen gebrek. Zo brachten ze hun hit Coming Undone met een kleine twist door een stukje van Queen’s hit We Will Rock You, er in te verwerken.
Van begin tot eind was het een show om van te genieten, er werd gedanst, gemosht en gezongen. Korn bewees eens te meer waarom ze een terechte headliner zijn. En zoals aan alle mooie liedjes, kwam er ook aan dit muzikaal verhaal veel te snel een einde.
