Zoals een artiest de X-factor kan hebben, dat ‘iets’ extra maar je kan niet precies zeggen waarom, maar je wéét dat het gaat werken, zo kan een song ook zo’n X-factor hebben. En ‘Naïef’ is er zo eentje: ik geloof oprecht dat deze track geschiedenis kan schrijven, zoals ‘Arme Joe’ of ‘Toen was er niets meer’ dat deden toen alle dieren nog spraken.
Daarnaast gaat Meltheads één van dé beste en coolste Belgische gitaaracts van de komende jaren worden. DIRK. en Sons achterna. De nieuwe (Engelstalige) tracks die na ‘Naïef’ komen zijn ook echt goed, Shame, Wire, Television, The Chats … dat soort.
Nooit brachten we een single uit waar op voorhand al zoveel over gezegd en geschreven is als ‘Naïef’ van Meltheads, een indrukwekkende Nederlandstalige cold wave gitaartrack, actueel en fris maar met een tijdloze ‘Belpop classic’-ish feel in de traditie van coryfeeën als De Brassers, Aroma Di Amore of Noordkaap.
De (al even indrukwekkende) video is van Ante Pask, die eind juni hoge internationale ogen gooide met haar bekroning op het Tribeca Film Festal in New York.
‘Naïef’ is de publieksfavoriet en blikvanger in het verder uitsluitend Engelstalige oeuvre van deze vier jonge honden uit Antwerpen, wiens live-reputatie als een lopend uurtje door de Lage Landen buzzt. Wie hen al aan het werk zag, weet: deze hongerige wolven bestormen een podium alsof ze de laatste show van hun leven gaan spelen. Op kop: frontman Sietse Willems, de vleesgeworden bastaard van Jim Morrisons charisma, Robert Plants sexappeal, Iggy Pops razernij én de blote bast van alle drie.
Meltheads brachten het begin dit jaar tot in de finale van De Nieuwe Lichting van Studio Brussel (‘Sweet Monica’) en het podium (zilver!) op Humo' Rock Rally, en schopten keet op topfestivals als Pukkelpop, Lokerse Feesten en Maanrock.
Toch moet – nee, gààt – het voor hen allemaal nog beginnen.