Na succesvolle deelnames aan verschillende nationale competities (Sound Track, De Afrekening, Humo’s Rock Rally), met al enkele belangrijke internationale awards op haar palmares, zoals de prijs van het jong talent in Jazz Festival van Montreux (Zwitserland) en de Music Moves Europe Talent Award voor jong Europees talent, waar ze beschouwd werd als “het geluid van de toekomst”, en met 4 MIA - nominaties (beste alternative, auteur-componist, doorbraak en solo vrouw, uitreiking op 30 april 2022), is het overduidelijk dat Meskerem Mees aan het begin staat van een zeer beloftevolle muzikale carrière.
Maar tegelijkertijd zien we op het podium van de Roma, heel simpelweg, een jonge vrouw (22 lentes) met haar gitaar. De zaal is muisstil als ze verschillende nummers uit haar debuutalbum “Julius” brengt, en bovendien ook al enkele “nieuwere” nummers te luisteren legt.
Stilte is nodig, want deze muziek is zo ingetogen, gevoelig, breekbaar, kwetsbaar. Intieme songs, geschreven en gezongen in haar kamer, én nu gebracht op dit groter podium. Ze maakt ons deelgenoot in wat eens voor haarzelf geschreven werd. Maar Meskerem blijft hoe dan ook dicht bij zichzelf, en brengt haar nummers intimistisch.
“Joe”, “The writer”, “Where I come from”, zijn al oorwurmen. Andere nummers moeten nog wat binnenkomen. Maar één song die nu al mijn aandacht trok is “Man of Manners”.
Meskerem vertelt háár verhaal, uit haar leven gegrepen, of toch op één of andere manier eraan verbonden. Woord en muziek vullen elkaar naadloos aan. Eenvoud in de liedjes, bewust muziek zonder teveel franjes, haar gitaar en enkel her en der een streepje cello. Dit keer gebracht door de cellist Frederik Daelemans, die blijkbaar recent vaker haar compagnon de route is. Hij krijgt de ruimte om stukjes solo te musiceren, zoals in “Where I’m from” en tijdens de encore, waar hij het nummer op gang strijkt. En her en der vult zijn stem Meskerem’s aan.
Er waren ook geen franjes als bindteksten. Slechts uitzonderlijk spreekt ze de zaal toe. Zoals ze aangaf in verschillende interviews, is dat wie ze is. Een zekere bescheidenheid en schuchterheid kenmerkt en streelt haar. Het lijkt soms ook dat ze al deze aandacht nog niet kan geloven. En zoekt naar hoe ze hier mee kan omgaan? Een zaal die blijft applaudisseren na “The Writer”, overdonderend. En ja, overdonderd is ze, en ze vraagt tenslotte ietwat stilletjes aan het publiek of ze even “mag”? Het is immers nog niet gedaan, er komen nog nummers. En, dank u.
Ze doet het op haar manier, ze zoekt haar weg nog, op deze podia, met het publiek. Het is een totaal andere wereld waar ze binnen stapt. Hopelijk kan ze haar authenticiteit hierbij behouden!
Setlist
- Astronaut
- Parking Lot
- Season shift
- Don’t ask me (Song for Lewis)
- Man of Manners
- ? (mogelijk “Try you might”)
- ? (aangekondigd zonder titel, enkel als een “nog nieuwer lied”)
- Dandelion
- Joe
- Queen Bee
- Blue and White
- ? (mogelijk : Away the sparrow)
- Best Friend
- The writer
- Where I am from
- Encore : ?