The Red Riding Trilogy is een indringend, hallucinant en donker misdaaddrama van Channel 4 over een reeks moorden in het noorden van Engeland (Yorkshire) en de bedenkelijke rol van politie en justitie bij het onderzoek ernaar. De drie afleveringen van bioscoopfilmformaat zijn gebaseerd op drie romans van misdaadauteur David Peace. Die vond zelf zijn inspiratie in waargebeurde feiten uit de jaren ‘70 tot ’80: onder meer de ‘Moors Murders’, waarbij vijf kinderen vermoord werden, en de wandaden van de zogenaamde Yorkshire Ripper, die tussen 1975 en 1980 dertien vrouwen vermoordde. Vanaf zaterdag 16 maart om 22.10 u. op Canvas.
In de eerste film, Red Riding: In the Year of our Lord 1974, zien we hoe de jonge onderzoeksjournalist Eddie Dunford (Andrew Garfield) op zoek gaat naar de ware toedracht van een reeks onopgeloste moorden op jonge meisjes. Eén van de hen wordt gevonden op een domein van de rijke zakenman John Dawson (Sean Bean). Ze is gemarteld, verkracht en gewurgd. Dunford begeeft zich op gevaarlijk terrein, maar gaat onverminderd door met zijn onderzoek, ook wanneer een vriend van hem eveneens vermoord wordt. Hij begint zelfs een relatie met Paula (Rebecca Hall, Parade’s End), de moeder van een van de vermiste meisjes. De politie waarschuwt hem uit de beurt te blijven van Paula en van John Dawson. Zo komt Dunford terecht in een moeras van duistere politiepraktijken en doofpotoperaties.
De tweede aflevering, Red Riding: In the Year of our Lord 1980 toont hoe Yorkshire kreunt onder de terreur van de zogenaamde ‘Yorkshire Ripper’, die de ene jonge vrouw na de andere vermoordt. Het politieonderzoek leidt tot niets. Vanuit de centrale brigade in Manchester wordt de ervaren inspecteur Peter Hunter (Paddy Considine) naar Leeds gestuurd om op zoek te gaan naar de seriemoordenaar en de plaatselijke politiestal uit te mesten. En het is niet eens zo duidelijk wat de moeilijkste opdracht is, want Hunter stuit op een muur van stilzwijgen en tegenwerking.
Red Riding: In the Year of our Lord 1983 is de slotaflevering van de trilogie.
Yorkshire, 1983. Opnieuw verdwijnt een meisje spoorloos, precies op dezelfde manier als bij de moorden van 1974. Dat doet de vraag rijzen of de man die destijds voor die misdaden werd veroordeeld, wel de juiste was. DI Maurice Jobson (David Morrisey, heeft de voorbije tien jaar geregeld de andere kant opgekeken als zijn collega’s weer eens iets wilden verdoezelen. Maar nu begint zijn geweten toch te knagen en hij besluit de zaak wat grondiger aan te pakken. Hij krijgt de steun van de slonzige advocaat John Pigott, die door de familie van de veroordeelde is gevraagd om de feiten nogmaals te onderzoeken. En er is nog een derde man die hen wil helpen, al zijn Jobson en Pigott zich daar niet van bewust...
This is the North, we do what we want
‘This is the North, we do what we want’, zegt een politieman terwijl hij journalist Eddie Dunford zonder veel omhaal oppakt in de eerste aflevering van de The Red Riding Trilogy. Die willekeur en wetteloosheid van de politie is de motor van dit verhaal over misdaad, corruptie en immoraliteit. Het begint met politielui die zich laten omkopen door een rijke industrieel, annex crimineel. Om hun banden met de zakenman te verbergen, begaan ze zelf misdaden, en vervolgens nog meer misdaden om de eerste te verhullen. Zo ontstaat een caroussel van misdaad en gruwel van bijna vijf uur, gespreid over drie even donkere als pakkende films.
Je kan ze apart bekijken, maar alle drie samen krijgen ze een intensiteit die Robert Ebert, de befaamde filmcriticus van de Chicago Sun, vergelijkt met die van La meglio gioventù, de onvolprezen miniserie van Marco Tullio Giordana.
De Los Angeles Times van zijn kant waarschuwde zijn lezers dat ‘The powerfully disturbing Red Riding trilogy will haunt you waking and sleeping, night and day. If you survive the watching of it, that is, which is no easy thing.
Het is inderdaad een duistere en grimmige wereld, die van de The Red Riding Trilogy. Het anders zo idyllische Yorkshire wordt hier van alle schoonheid ontdaan. De hoofdpersonages zijn al even grijs als de lage wolken. De vrouwen zijn bang of rouwen en vele van de mannen zijn schuldig: expliciet of impliciet, door hun zwakheid of door niets te doen met wat ze weten.
Maar wie blijft kijken, wordt beloond met een exhausting, morbidly fascinating, and finally thrilling experience, volgens The New Yorker.
Roodkapje
De titel van de reeks verwijst naar de indeling van Yorkshire in drie administratieve districten, de Ridings, én naar Little Red Riding Hood (Roodkapje), het verhaal van het kleine meisje en de boze wolf. Eén van de vermiste meisjes draagt een rode anorak en een van de personages heeft als bijnaam ‘wolf’. De reeks speelt zich af in de West Riding.
De trilogie is eigenlijk gebaseerd op een kwartet: vier boeken van David Peace (° 1967) waarvan er een (‘Seventy-Seven’) niet werd gebruikt in de verfilming . Peace groeide op in Yorkshire in de jaren ’70 en ’80, de periode waarin het verhaal van de trilogie zich afspeelt. Maar hij schreef de boeken in Tokio, waar hij 15 jaar lang Engels gaf én later ook nog een Tokyo Trilogy schreef.
Peace vond zijn inspiratie voor zijn verhaal in de realiteit:een reeks moorden en verdwijningen tussen 1974 en 1983, en verregaande corruptie bij de politie. Maar de auteur heeft die elementen verwerkt tot een fictief verhaal met fictieve personages, al zijn er hier en daar wel figuren die zijn overeenstemmen met mensen uit de realiteit, zoals Peter Hunter, die zou zijn gebaseerd op John Stalker. Dat was een politieman uit Manchester die onderzoek deed naar de ‘liquidatie’ van een aantal IRA-leden.
De rol van Peter Hunter wordt met verve gespeeld door Paddy Considine. Die is bij ons niet zo bekend, maar andere acteurs in de reeks kennen we wel: Warren Clarke is een politieman die even grof, maar minder correct is dan zijn Dalziel in Dalziel and Pascoe. Rebecca Hall is binnenkort zowel op Canvas als op Eén te zien. Zij speelt namelijk een van de vrouwelijke hoofdrollen (Sylvia Tietjens) in Parade’s End. Voor haar rol van de getormenteerde Paula Garland in Red Riding 1974 won ze een BAFTA-award.
Andrew Garfield (de moedige, maar niet zo efficiënte journalist Eddie Dunford) speelt mee in elk van de Red Riding films en was eerder te zien in The Social Network.
De boosaardige John Dawson wordt gespeeld door Sean Bean, een veteraan van de Britse cinema, die we eerder onder meer aan het werk konden zien in The Lord of the Rings (als Boromir) en in Troy (als Odysseus).
David Morrisey speelt de politieman met wroeging Maurice Jobson. Op Canvas was hij eerder te zien in het muzikale drama Blackpool en in State of Play.
De drie films werden geregisseerd door drie verschillende cineasten, en niet de eersten de besten: Julian Jarrold (1974) maakte onder meet Brideshead Revisited (de film) en Becoming Jane. James Marsh (1980) won in 2008 een Oscar én een Bafta met zijn Man on Wire. Op donderdag 28 maart kunnen we in De uil van Athena kijken naar Project Nim, zijn documentaire over het pedagogische project met de chimpansee Nim Chimpsky. Anand Tucker (1984) maakte onder meet Hilary and Jacky en Shopgirl.
Red Riding Trilogy : vanaf zaterdag 16 maart om 22.10 u. op Canvas