Dag 2 op Rock Am Ring, opgestaan met een stralende zon, het beloofde een warme dag te worden. Op de affiche heel veel goeds en dus soms moeite om een keuze te maken welke band je wilde zien. Er was voor ieder wat wils. Rock Am Ring voorziet je van pop, rock en metal. De podia staan zo opgesteld dat ze elkaar niet storen en zijn toch niet te ver om ze te voet te kunnen bereiken, toch niet als je niet alle band tegelijk wilt zien. Onderweg kom je ook tal van kraampjes tegen waar je tussen zeer verschillende dingen kan kiezen wat je wil eten en/of drinken.
Op de Clubstage kregen we vrijdag het hardere en ruigere werk met o.a. Miss May I, die een behoorlijke circlepit op gang brachten. Later waren er ook nog Architects. Met Buckcherry ging het daar even richting de glamrock. Zij brachten niet zo veel volk op de been, maar de sfeer zat er zeker wel in. Het publiek had er geen moeite mee om ‘All Night Long’ mee te zingen.
Op de Seat Centerstage hadden we o.a. Kasabian, die het plein goed vol hadden laten lopen. Ook al is Kasabian op zich niet zo hard, het publiek van RaR had hier ook wel zin om een circlepit te starten, al leek het hier meer op wat achter elkaar rondhuppelen. In het publiek ook een “groene gorilla”, ze komen er echt wel origineel uit de hoek met hun kostuums, en die kreeg ‘Where Did All The Love Go’ aan hem opgedragen. Op het vrolijke ‘Eez Eh’ ontstond er zelfs een huppelende polonaise in het midden van het publiek. ‘Re-Wired’ viel natuurlijk heel erg in de smaak en aflsuiten deed Kasabian met ‘Fire’.
Voor de Clubstage hadden mensen zich verzameld die absoluut Of Mice And Men wilden zien. Op Alternastage ging de aandacht naar Editors. De stem van Tom Smith is zo’n volle warme stem die je overal herkent en die we echt wel eens live gehoord wilden hebben. Smith wisselde tussen piano en gitaar. Na een geweldige ‘Formaldehyde’ begaven we ons weer richting Centerstage. Fans van Editors kregen nog wel een formidabele ‘Papillon’, maar op Centerstage was het ondertussen de beurt aan Kings Of Leon.
Kings of Leon opende met een sterke ‘Supersoaker’. Qua herkenbare stemmen heb je dat niet alleen bij Tom Smith. Ook de zanger van Kings Of Leon, Caleb Followil, kan je uit duizenden herkennen. Het publiek was ook rijkelijk toegestroomd voor deze groep en reageerde heel dankbaar toen ze de begintonen van ‘Closer’ hoorden. Als headliner op het hoofdpodium waren de Kings voorzien van veel licht en een groot scherm achteraan het podium. Ze speelden een heerlijke ‘I’ll Be There’ en ‘Wait for me’. Als er één nadeel zou zijn op Rock Am Ring, dan is het wel dat ze zoveel goede band op hun affiche hebben staan, dat je je moet reppen om ze allemaal een beetje te zien. Dus na ‘Temple’ en ‘Pyro’ ging het weer richting Alternastage voor niemand minder dan Queens Of The Stone Age.
Net op tijd voor de “countdown” van Queens Of The Stone Age, die overging in het bekende ‘No One Knows’. Ze speelden ook ‘My God Is The Sun’, een stevige plaat en het mag gezegd worden, die god was die dag super goed aanwezig geweest. Rock Am Ring was de hele dag opgewarmd en nog aan’t nagloeien. KoL en Qotsa overlapten een deel, maar al het volk was goed doorgeschoven tot aan de Alternastage voor Qotsa en konden daar mee genieten van hits als ‘I Sat By The Ocean’. Dé muzikale oorworm van een tijdje geleden was toch wel ‘If I Had A Tail’. Op het einde kregen we nog ‘Go With The Flow’ waarna zanger Josh Homme oproep tot ongehoorzaamheid tov de security. Die handen al heel de dag mensen verboden om op elkaars schouder te zitten, maar dat was buiten Josh gerekend. Die zag dit gebeuren en zei tegen iedereen om ervan te genieten en te doen waar ze zin in hadden, met als gevolg dat er toch wel een hoopje de lucht in gingen. Laatste nummer was ‘A Song For The Dead’.
Rock Am Ring was echter nog niet gedaan, op de Clubstage stond Mastodon en Anthrax nog op het programma en tussendoor begonnen Nine Inch Nails nog op de Alternastage. RAR ging door tot in de late, of liever vroege uurtjes. Op naar Dag 3…mis
