De tweede dag van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival begon alleszins veelbelovend. Een mooie affiche én de zon scheen over Kortrijk, we konden alleen maar hopen dat dit zo heel de dag ging blijven. Op zaterdag was de affiche wat uitgebreider en konden de fans al vanaf 11u gaan genieten van de bands. Alcatraz is een kleiner festival, maar daarom niet minder goed. Ze hebben hier één podium waar je de hele dag van de bands kan genieten. Met pauzes van ongeveer een halfuur waar je rustig iets kan eten en drinken, toiletbezoekje kan doen, eens passeren langs de kraampjes, enz... Je hoeft jezelf er niet in 27 bochten te wringen om over en weer te crossen van het ene podium naar het andere omdat bands die je graag wilde zien allemaal op een ander podium spelen en in het slechte geval zelfs op hetzelfde moment spelen. Nee, hier op Alcatraz kon je ze allemaal beleven.
Ze gingen van start met Four By Fate, een band die ze op aanraden van Dee Snider, zanger van Twisted Sister, hadden geboekt. En dat was zeker geen slechte beslissing. De bandleden hebben allemaal al succes geboekt bij andere groepen als Cheap Trick, W.A.S.P. en Helix, maar onder deze line-up doen ze dat zeker niet slecht. Deze Noord-Amerikaanse band, Amerikaans en Canadees, brachten Rock 'n' Roll/Hard rock zoals het moet zijn en opende al met vuurwerk. Four by Fate bracht ook het gekende Cheap Trick nummer 'I Want You To Want Me'. Tijdens 'Break Out' kregen we ook nog vlammen te zien op het podium en een drumsolo.
Met Toxik ging het er iets harder aan toe. Deze New Yorkse trashband begon ergens in 1985 en had succes met albums als 'Think This'. Ze stopten er echter mee in '92 en kwamen pas 15 jaar later weer terug bij elkaar. Maar de fans moesten tot in 2013 wachten voor Toxik weer concreet besliste om op tournee te gaan. In 2014 brachten ze een nieuw album 'In Humanity' uit en kon Alcatraz ze strikken voor hun festival. Ze speelde ook de oude nummers van 'World Circus' zoals 'Door To Hell'. We kunnen wel stellen dat Alcatraz voor de line-up van zaterdag enkele trash kaarten had getrokken,want ook Xentrix behoort tot het uitgebreide lijstje van trashbands. Ook deze band begon in de jaren '80, maar dan in Europa. Veel van de bands zijn een tijdje van het elan verdwenen, maar zoals velen terug aan een tweede of, in het geval van Xentrix, een derde leven begonnen. Het was 20jaar geleden dat ze nog bij ons opgetreden hadden en brachten o.a. 'Back In The Real World' en 'Dark Enemy'.
Er was op zaterdag heel wat meer volk afgezakt naar Alcatraz Metal Fest. Toen Prong begon rond 15u was er al meer volk dan op vrijdag. Zanger/gitarist Tommy Victor is de bezieler van deze metal band, en was dit al van in het begin in 1986. Al deze bands uit de jaren '80 zorgde er wel voor dat er een groot aantal van de aanwezige metalheads al de 40 gepasseerd waren. Voor vele was het daarom een trip "down memory lane". Op 'Whose Fist Is This Anyway' gingen er wat vuisten de lucht in en werd er meegezongen. Mikey Doling en Seven Antonopoulos van Channel Zero kwamen ook even mee het podium op en zongen mee op 'Snap Your Fingers, Snap Your Neck'.
Arch Enemy zorgde voor de eerste, en enigste, zangeres op zaterdag. Tot in maart hadden we dan gedacht aan Angela Gossow, maar toen werd aangekondigd dat zij de band zou verlaten. Gelukkig vond de band een waardige vervangster in de blauwharige ‘The Agonist’-zangeres Alissa White-Gluz. De band bracht in juni nog hun nieuwe album 'War Eternal' uit en was volledig klaar om daarvan enkele nummers met het Alcatraz publiek te delen. Als je niet naar Arch Enemy kijkt, maar enkel luistert, dan zou je nooit denken dat deze band een zangeres heeft. De geluiden die er uit deze dame komen zijn rauw, ruig en laag, je krijgt zelf als het ware een krop van in de keel als je haar hoort. Soms is het zelfs een beetje creepy. Oudere nummers als 'My Apocalyps' werden afgewisseld met nieuwe als 'You Will Know My Name' en het Kortrijkse publiek genoot er van. Ook het nieuwe 'As the Pages Burns' zorgde voor de bijhorende moshpits. Het publiek was echt wel beter mee op zaterdag dan op vrijdag, veel meer vuisten gingen de lucht in en meezingen met 'Dead Eyes See No Future' was geen enkel probleem. De sfeer op Alcatraz zat echt goed.
Sacred Reich was op algemeen verzoek van de trashfans. Ook rond deze band was een groot aantal jaren stil tot ze in 2007 terug gingen toeren. Zij kozen er echter voor om het bij de oude nummers te houden in plaats van zich aan nieuwe nummers te wagen. Maar daar stoorden de fans zich allerminst aan, waar zanger/bassist Phill Rind dan weer dankbaar voor was. Met 'Crimes Against Humanity' kregen ze heel wat handen in de lucht en op 'Who's to Blame' werd er hard meegezongen. Ze brachten ook Black Sabbath's 'War Pigs' waarop het publiek uit volle borst meezong.
Channel Zero's passage op Alcatraz, een jaar na Phil Bahieux’ overlijden, verdiende een apart artikel dat je hier rechts kan terug vinden.
Wie W.A.S.P een keer googled, vindt hiervoor als eerste dat dit staat voor "White Anglo-Saxon Protestant" en als afbeelding krijg je vaak een foto van een wesp, wel laat je daardoor niet verwarren want bij de Amerikaanse glammetal-shockrock band staan deze letters voor We Are Sexual Perverts. Hits van toen als 'L.O.V.E. Machine' en 'Wild Child' werden enthousiast meegezongen. Ze brachten ook 'The Real Me' een cover van The Who. Het 'I Wanna Be Somebody' bleek nog altijd zeer gekend te zijn want iedereen leek het refrein mee te zingen. Zanger Blackie Lawless maakte er een wedstrijdje van tussen de twee helften van het publiek. Het werd een zeer goede opwarmer voor die allerlaatste band op het programma.
De voorbije shows van Twisted Sister op Graspop Metal Meeting de vorige twee jaar waren naar horen zeggen legendarisch, vooral dat laatste in de gietende regen, dus wilden we hun show op Alcatraz Metal Fest zeker niet missen. Het was ook een speciale Westvlaamse 'verjaardag' daar in Kortrijk, want het was 30 jaar geleden dat ze in Poperinge op het toenmalig Heavy Sound Festival stonden. Met 'It's A long Way To the Top (If you wanna Rock'n'Roll)’ van AC-DC als intro begon deze New Yorkse band aan hun set als dé headliner van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2014. Met een knallend vuurwerk opende ze met 'Stay Hungry'. Twisted Sister bevat alles wat een glamband nodig heeft, van de bandana van drummer A.J. tot de spandex broek van zanger Dee Snider, maar vooral de juiste muziek. De band heeft zoveel goede nummers en wereldbekende hits geschreven dat hun set zo goed als van noot één werd meegezongen door de meerderheid op het gazon van de Kortrijkse hogeschool. 'You Can't Stop Rock 'n' Roll' hoefde hier eigenlijk niet meer gezongen worden, want dat was sowieso al duidelijk. Dee Snider kwam even terug op de vorige editie van GMM waar het pijpenstelen regende en noemde Moeder Natuur 'a bitch', maar voor deze editie op Alcatraz was ze 'a sweetheart' omdat het droog bleef. 30 jaar op Westvlaamse bodem, maar ook 30 jaar voor het album 'Stay Hungry' waarop we ook de hit 'We're Not Gonna Take It' kunnen terug vinden. En dát nummer werd écht door iedereen meegezongen. Dansen, zingen, handgeklap, het werd een waar feest en Snider liet het publiek even helemaal alleen doorgaan! En ook al waren we ondertussen al een aantal nummers verder, het publiek bleef 'We're Not Gonna Take It' zingen als het even stil was. Ze kregen echter eerst nog een ware vuurshow met ‘The Fire Still Burns'. 'The Price' werd daarentegen even een lichtshouwspel van smartphone-lichtjes. Dee Snider mag dan, op een jaar na, bijna 60 jaar zijn, hij heeft nog steeds een getraind lijf. Dat konden we zien toen hij zonder shirt aan 'Burn in Hell' begon, eentje waarin drummer A.J. Pero zijn kunnen kon tonen met een solo. En dan... ging iedereen total loss met 'I Wanna Rock'. Om bisnummers werd hier niet gevraagd met 'We want more', maar uiteraard met het zingen van 'We're Not Gonna Take It' en dat was wat ze kregen, opnieuw. Om helemaal af te sluiten met 'S.M.F.' (because we are all 'Sick Mother Fuckers') als slagroom op de taart, met er bovenop nog een kers van opnieuw 'We're Not Gonna Take It', deze keer met heel de crew erbij.
Hiermee maakte Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2014 ook een zeer geslaagd einde aan mijn festivalzomer en dat was er eentje om te blijven herinneren. Met een tevreden blik op mijn gezicht en al dromend van de affiches van volgend jaar vertrokken we terug richting huis.
