Na de ‘Guten Abend Festrock’ van Feuerengel op de eerste festivaldag, ontwaakte Hulst weerom onder een schitterende zomerzon. De togen en foodtrucks waren terug bevoorraad en de talrijke enthousiaste vrijwilligers waren er weer helemaal klaar voor. De eerste muzikanten doolden wat schoorvoetend met hun instrumenten rond op de Stationsweg aan de Artist check-in en zochten chill hun weg richting backstage area.
De wat dromerige pop, elektronische muziek en psychedelica in de tent van Robin Kestner waren de perfecte aanloop tot de wondermooie melancholische muziek van The Howl & The Hum op de mainstage. Zanger Sam Griffiths vond het leuk om op de Vestrock affiche gesandwiched te prijken tussen 2 extremen, het Love2Dance voor de kids en The Prodigy.
Ondertussen was de weide in de vroege namiddag al ferm bevolkt en een kunstenaar bracht grafittigewijs kunstig ode aan wijlen zanger Keith Flint van The Prodigy. Ongetwijfeld een nog grotere ode te verwachten live on stage rondom middernacht.
De Headshrinkers hadden Vestrock Downtown winterversie al achter de rug in 2021 en zochten zaterdag de zomerversie op. Frontman Garran Hickman voelde de warmte in de tent en zijn witte hemd ging net niet uit. Post-punk van de bovenste plank met influences van The Smiths.
Het Zweedse Diskopunk grasduinde in de muziekgeschiedenis met het omschrijven van hun muziek als drug infused Abba en een leadzanger met Woodstockkapsel gekleed in Beatles stijl, tijdperk Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. ‘Maan’ straalde dan weer met haar hitmachine, terwijl de ‘zon’ nog volop scheen.
Stake, ooit de winnaar van Humo’s rock rally, zorgde voor een bijkomende verschroeiing van de weide, want die had Feuerengel al gedeeltelijk platgebrand vrijdag. Leadzanger Brent Vanneste werd bijna met gitaar en al opgeslorpt door het publiek, de security kon hem nog net recupereren voor de laatste noten van de set.
Life of Agony speldde ooit een mooi compliment van Rolling Stone Magazine op de mouw: Het debuutalbum River Runs Red is één van de beste metal albums ooit gemaakt. Vestrock liet deze New Yorkse formatie overkomen voor een set vol unieke metal hits, want het stemgeluid van Mina Caputo is nog altijd even uniek. Een daadkrachtige set met internationale uitstraling! Daarna was het heftig terugschakelen naar de rustgevende alternatieve pop van S10 en het publiek had nog energie over om het Eurovisiesongfestivalnummer ‘De Diepte’ mee te joelen.
Met My Baby kon je niet blijven stilstaan én voor hun vijfde album werkten ze samen met mixer Steve Dub.( bekend van onder andere Daft Punk en The Prodigy). Laat dan de headliner maar komen!
The Prodigy was back met de oer-leden Liam Howlett en Maxim. Vanaf de eerste tonen,loeiende sirenes en eerste begroeting( ‘all the people in fucking Vestrock’) , barstte een muzikale atoomenergetische bom. Hier en daar moeten de vesten toch enkele barsten vertoond hebben, na de grootste show ooit in Vestrock. En wijlen Keith Flint zag vanuit de sterren dat het goed was. 5 sterren voor zijn band én voor team Vestrock!
