En voorstelling met een selectie uit de liederen van Boudewijn de Groot; het is een uitdaging! Maar Andrea Croonenberghs, Els Dottermans en Barbara Dex wagen zich aan dit avontuur. Drie vrouwen, elk met al een heel traject achter de rug, zowel als zangeres, actrice als theatermakers.
Zij interpreteren verschillende nummers uit het repertoire van meester kleinkunstenaar, Boudewijn de Groot, die zijn eerste nummers op plaat zette in het jaar Andrea en Els geboren werden (1964); wiens poster op de kamer van Andrea hing (naast die van Cliff Richard), wiens handteken zij ooit eens vroeg, wiens muziek Els vergezelde tijdens de jeugdliefdes en het uitzoeken van het leven. Barbara daarentegen had iets minder affiniteit met deze zanger, omdat ze 10 jaar later geboren werd, en dus in een andere tijd én met andere idolen groot werd.
Boudewijn de Groot nam in 2020 definitief afscheid van het podium maar schrijft nog steeds nummers, en bracht in deze 60 jaar protestsongs, liefdesliedjes, chansons, zonder twijfel deel van ons Nederlandstalig muzikaal erfgoed, en voor vele leeftijdsgenoten de soundtrack van hun jeugd/leven.
Het is durven … maar in samenspraak met, zelfs met de nadrukkelijke goedkeuring van de meester, en met zijn zoon, gitarist in de vijfkoppige live band, mee op het podium, zag het er zeer veelbelovende zondagmiddag in de Roma uit … En hoe werd dit ingelost! Het was anders, uiteraard, dan de meester himself op het podium, hoe kan het ook anders, maar … het was gewoon the next best thing.
Het programma (21 nummers) was geen “the best of”, maar vertrok vanuit de persoonlijke keuze van elk van de zangeressen; zo waren er verschillende minder bekende/onbekende nummers, zoals “Hoe moet ik het de stad vertellen”, waar de show mee begon, alsook “Nachtegaal”, prachtig vertolkt door Barbara, “Als het bericht slecht is, dood je de boodschapper”, aangebracht door Andrea, en het recentere “Aarde”.
Els Dottermans gaf wat inzicht in haar keuze: zij had wat meer liefdesliedjes, relationeel dramatische nummers uit het oeuvre aangedragen. Ze had zich ook afgevraagd wat er zou gebeuren met deze teksten, door mannen geschreven, nu ze door vrouwen werden vertolkt. Daarenboven in een andere context, ander soort man-vrouw relaties en bovendien met veel meer ruimte voor andere relatievormen.
Drie unieke stemmen, drie unieke interpretaties. Soms zongen de drie zangeressen samen, soms afwisselend delen van het nummers, soms volledig apart. De vrouwen vertoefden bovendien in uitstekend gezelschap, want niemand minder dan Marcel de Groot, zoon van, begeleidde op gitaar en zong ook enkele nummers. Zo was er “Annabel”, met de drie zangeressen als backing vocals; “Tante Julia”, Marcel met de band, en tenslotte, solo op zijn gitaar, gezeten op een rand op het podium, een van de pareltjes van de avond “Testament” tijdens de encores.
Trouwens twee andere songs die ik schitterend vertolkt vond, waren “De zwemmer” en “De vondeling van Ameland”.
Hoe dan ook, deze voorstelling, voor het eerst op tournee in 2021-2022, maar nu dus opnieuw hernomen, is meer dan de moeite, en zoals Els het aankondigde, geeft je de kans om je “onder te dompelen in een bad van nostalgie”.
Setlist:
Hoe moet ik het de stad vertellen
Als de rook om je hoofd is verdwenen
Wegen
De zwemmer
Meester Prikkebeen
Parijs, Madrid, Berlijn
Beneden alle peil
Nachtegaal
Annabel
Telkens weer
De vondeling van Ameland
Wonderkind van 50
Als het bericht slecht is (dood je de boodschapper)
Aarde
Tante Julia
Wat geweest is, is geweest
Welterusten Mijnheer de President
Een tip van de sluier
Eenzame fietser
Encore:
Testament
Avond