Marijn Devalck, Marino, Boma. Zanger, acteur, icoon. Op zijn vijftiende wordt hij wereldberoemd in Vlaanderen als Marino Falco, de Koen Wauters van de jaren zestig. Op zijn veertiende componeerde hij zijn eerste liedje: Je n'ai plus mon papa. De echte commerçant zat er al vroeg in: “Ik moet een lied schrijven waarbij de moeders huilen, dan heb ik een hit”.
En zijn moeder huilde. Maar niet alleen met het lied van haar zoon. Hij was nog heel klein toen ze scheidde van haar echtgenoot. Marijn vertelt in Kroost openlijk over de gewelddadige scènes die hij thuis meemaakte. Zijn vader was zijn vader niet meer als hij gedronken had. “Slagen en verwondingen. Servies door de lucht. Het was niet leefbaar.”
Kroost brengt Marijn naar zijn vroege passie voor Gilbert Bécaud. Naar het 'griezelhuis' van zijn kinderjaren. Naar Ilse, zijn grote liefde. Naar Schotland voor zijn gemotoriseerde midlifecrisis, maar ook naar het ongeluk van halfweg de jaren negentig dat hem bijna fataal werd.
Kroost, maandag 19 september om 21u40 op VIER.