Uncle Wellington is een Belgische band rond Jonas Bruyneel met standplaats in Gent. Ze maken nummers die het midden houden tussen tussen bezwerende pop en jazz met een hiphopvibe, melancholische folktronica en/of beats. Voor Record Store Day 2015 bracht Uncle Wellington de gelimiteerde EP When it takes a lot of time uit met producer Jasper Maekelberg. Na finaleplaatsen op Jonge Wolven, Verse Vis en Westtalent, loste de band in 2016 de single The Catcher, geproducet door Filip Tanghe (Balthazar, Soldier’s Heart).
In het najaar van 2016 ging Uncle Wellington de studio in met producer Filip Tanghe voor een persoonlijke plaat waarin de muzikanten de grenzen van hun instrument verkennen en vooral schaamteloos overschrijden. In mei 2017 stak de band samen met Tanghe de plas over om The faster I waltz, the better I jive af te werken met John Davis (Nick Cave, Gorillaz) in Metropolis Studios (Londen).
Het album komt uit op 12 oktober aanstaande en wordt dezelfde dag live voorgesteld in Trefpunt Gent.
About
The faster I waltz, the better I jive vertelt een persoonlijk relaas over langdurige ziekte. De nummers verkennen wat het betekent om te slapen met één oog open, welke verhoudingen drastisch omgegooid worden, en tegelijk hoe mooie gebeurtenissen een betoverende weerklank krijgen. Het is een plaat vol knipogen, tekstuele frivoliteit, zweterige seksualiteit en analoog experiment: van een gedeukte trompetviool en afgedankt harmonium tot een dichtgeslagen garagepoort in een Ardens heuvellandschap. The faster I waltz, the better I jive komt uit bij Vynilla Vinyl (Amatorski, Echo Beatty) en John, I'm Only Dancing (Modern Art, Boonyi). Uncle Wellington is Frie Mechele, Esther Coorevits, Sven Sabbe, Renaud Debruyne en Jonas Bruyneel.
Releaseconcerten
- 12/okt: Releaseshow Gent (Trefpunt)
- 14/okt: Releaseshow Kortrijk (Pand.A)
- 29/okt: Releaseshow Oostende (Manuscript)