Niet dat Yong Yello, aka Yello Staelens, uit het niets opduikt. Als jonkie stond zijn naam reeds op het eerste tot en met het zesde album van het legendarisch Antwerpse rapper/hiphop collectief “Eigen Makelij” (2009-2015). Niet dat Yong Yello daarna niets noemenswaardig heeft gedaan. Hij leverde beats aan Tourist Le MC, lag als componist en producer mee aan de basis voor het succes van Noemi Wolfs, en vele andere. Niet dat de songs voor het debuutalbum “Marcel & Het Magnetisme Van De Goot” (uitgebracht in 2021) op korte tijd werd gecreëerd. Blijkbaar lag een ruwe versie van het album al klaar in 2017, als afstudeerwerk op het conservatorium.
Maar niettemin, Yong Yello, was tot voor kort nog een onbekende voor het grotere publiek. Dat zal niet blijven duren!
Gisteren verscheen en scheen hij al, op het podium van De Roma. Wat een optreden!!!
Daar stond hij, in een prachtig decor, een mooie lichtshow, en met zijn live muzikanten, zeg maar band: blazers, drum, gitaar en synth. Vooral die blazers!!!
Of het écht er op lijkt of niet, doet er niet toe, maar mij deed het af en toe denken aan big band sfeer – het had iets uit de oude doos,– al is dat wel gek bij een hiphop concert. Al begrenst men dan weer met die term de muzikale composities, waar toch ook funk, pop, en jazz elementen in terug te vinden zijn. Zonder twijfel speelden de drie blazers een rol in deze perceptie. De live uitvoering van de CD is echt impressionant!
Maar uiteraard, centraal dus Yong Yello, duidelijk genietend van het optreden. Hij zing, hij springt. Vanavond lijkt hij dan toch liever hier, dan in zijn studio, voor een tot de nok gevulde Roma. Zoveel herkenning die hij krijgt. Zoveel voldoening na al die tijd. Het publiek draagt hem op handen. Trouwens, er is een zeer gevarieerd publiek! Ik zie jonge kinderen (6 à 10 jaar) even goed meezingen als pubers, jongeren en … ja hoor, ook verschillende 40 en 50 plussers!
“Marcel & Het Magnetisme Van De Goot” is een conceptalbum : een plaat over Marcel, een grote onbekende/de grote bekende; iemand die Yong Yello al duizend keer tegenkwam. Misschien is het zijn vader, broer, zoon of … zichzelf, het beeld dat hij dagelijks in de spiegel zag. Verhalen vol miserie, deels autobiografisch, maar ook met hoop! Niet alles loopt slecht af. Uiteindelijk kan men zelf zijn leven (mee) bepalen.
Het is waar dat ge moet roeien met de riemen die ge krijgt
Maar de richting van uw bootje dat kieste gij
("Het Magnetisme van de Goot")
Het debuutalbum telt 12 nummers, veel te kort om een avond te vullen, en in de encores moet er dus nog eentje herhaald worden. Maar niemand vindt het erg, en zelfs als hij ze allemaal had herhaald, dan nog zou het publiek er niet genoeg van krijgen.
Reeds vanaf het eerste nummer, "Marcel", is er ambiance in de zaal. Waar is dat feestje? Aanvankelijk deint het publiek wat mee, maar stilaan gaan de kelen open. De sfeer groeit, en bij "Cirkels", zingt het publiek mee uit volle borst. Het dak gaat er helemaal af bij "Waanzin", het applaus is dan ook waanzinnig! Het lijkt niet te stoppen! Een beetje later opnieuw, de zaal wordt al gek bij de eerste noten van Als ge slaapt en ook hier houdt het applaus lang aan. Hartjes worden de zaal ingestuurd en beantwoord, zijn naam wordt geroepen.
Daartussen kleine pareltjes, de interludes "Hotel Mama" en "Maandagmiddag", die Yello zelf muzikaal begeleidt van achter de piano.
Hij kondigt het laatste liedje aan, maar iedereen weet dat ze hem niet zullen gaan, dat het applaus niet zal stoppen. Bovendien ontbreekt er nog een nummer, "Luchtkasteel". De waanzin barst los.
Alles is op. Hij zal ons dan maar "Super Mario" opnieuw brengen. Maar wel met de voorwaarde dat we ons schor schreeuwen in alle refreinen… alsof dat dat nog niet het geval was.
Setlist:
- Marcel
- Super Mario
- Cirkels
- In Amsterdam
- De Smet
- Interlude : Hotel Mama
- Raspoet
- Waanzin
- Londenbrug
- Interlude : Maandagmiddag
- Als ge slaapt
- Het magnetisme van de goot
Encore
- Luchtkasteel
- Super Mario