Hooverphonic heeft onlangs een groots concert gegeven in het Antwerps Sportpaleis. Hun 'Sit down & listen 2 Hooverphonic' tour gaat nog een tijdje door in de kleinere zalen van België. Vorige zondag was het de beurt aan de Ancienne Belgique in Brussel. De zaal was volledig uitverkocht en liep al snel vol, ook voor het voorprogramma van Hoboken.
Of de invloed van Alex Callier in het project van Hoboken hierbij een rol speelde, betwijfelen wij niet. Hoboken is namelijk het project van Iris Van Straten, Alex' pupil van 'The Voice Van Vlaanderen'. Hoboken heeft onlangs een debuutsingle uitgebracht, cover ‘Walking On A Dream’ van Empire Of The Sun, van een album dat door Alex Callier werd geproduceerd. Met de pianist en cellist van het Hooverphonic orkest bracht Iris enkele zeer ingetogen, maar beladen nummers waar de hese, doorrookte stem van Iris heel goed uitkomt. Haar versie van "It's a Sin" van Pet Shop Boys was ook heel geslaagd, een korte maar waardige opwarmer.
Hooverphonic begon aansluitend hun show met "One Two Three". De heren, Alex Callier en Raymond Geerts, in prachtige witte kostuums en Noémie Wolfs voor deze keer in een lang zwart kleed met enkele witte strepen.
De witte, met gouden accenten, Gretsch gitaar van Raymond pastte zeer goed in het magische geheel dat mede door de aanwezigheid van Belgian Session Orchestra teweeg werd gebracht. Twee jaar geleden stond Noémie hier voor het eerst op het podium met Hooverphonic en naar eigen zeggen gaf haar dat terug een beetje stress van toen. Maar laat ons zeggen dat het publiek haar ondertussen zeer goed kent en apprecieert. Sommige zullen zelfs denken "Geyke wie?". "The Night Before" bracht ze prachtig met enkel piano en strijkers.
Het mocht dan een rustige 'Sit Down and Listen 2' show zijn, sfeer was er zeker wel in de AB, dat werd zeker duidelijk op "Georgia's Cafe". Het orkest en de setting waren kleiner dan in het Sportpaleis, maar de gezelligheid was hier zeker top.
In AB was het enige concert waar er ook een gedeelte staand publiek was en die konden zich dus even laten gaan op het enige up-tempo nummer "The World is Mine". Callier riep bij dit nummer ook op aan het hele publiek om op de "Oh No's" een soort 'Mexican wave' te doen. Wat vrij goed lukte. De ambiance bleef overgaan in "Jackie Cane".
"Mad about you" was het enige moment waarbij je Geyke nog zou kunnen missen, misschien dat Noémie haar zenuwen juist bij dit nummer heel erg opspeelden omdat hier altijd wel de vergelijkingen worden gemaakt? Maar dat is dan wel het enige nummer waar ze even onzekerder en fragiel overkwam. Noémie was heel de show haar mooie zelve, ze deed haar ding en ze heeft nu eenmaal een eigen persoonlijkheid. Ze mag zeker blijven en haar ding verder doen!
"Sometimes" was het laatste nummer voor ze overgingen naar de bisnummers. We kregen o.a. nog "Rennaissance Affair" dat dit jaar uitkwam als single hoewel ze dat zelf nooit verwacht hadden.
"Danger Zone" was de allerlaatste en daarmee zat ons avondje Hooverphonic erop. Voor wie ook van deze prachtige shows wil genieten, check even www.hooverphonic.com om te zien of je nog ergens kaarten kan bemachtigen, al zijn er al heel veel shows uitverkocht. (EV)