We zien het tegenwoordig wel meer, bands die zeer populair waren in de jaren ‘90, maar gestopt omwille van allerlei redenen, en nu terug proberen om dat succes van toen terug op te nemen. Vaak tot groot jolijt van de die-hard fans, maar zit iedereen er wel op te wachten? Wij gingen zondag eens checken hoe het gesteld was met de comeback van The Cranberries.
De Ierse band stond vorige zondag op het podium van de Antwerpse Lotto Arena. We kennen The Cranberries vooral van het nummer "Zombie", de protestsong die hen in 1994 een immense bekendheid opleverde in Europa en de Verenigde Staten. In 2003 besloot de band om The Cranberries even op rust te zetten. Sommige bandleden, zoals zangeres Dolores O'Riordan, hebben het nog even solo geprobeerd, maar in 2009 zijn The Cranberries terug samen gekomen en zijn ze dat jaar nog een tour begonnen in Noord-Amerika en later in 2010 in Europa.
In 2012 brachten ze voor het eerst terug nieuwe nummers uit. Hun nieuwste album kreeg de titel "Roses" en heeft natuurlijk een heuse tournee als gevolg. Overal in Europa vind je ze terug. Zo ook bij ons in de Lotto Arena Antwerpen, deze was weliswaar niet uitverkocht maar was redelijk gevuld met fans die benieuwd waren hoe die nieuwe nummers van The Cranberries live klonken.
Openen deden ze met "Dreams", maar het opmerkelijkste was toch wel de outfit die we van Dolores te zien kregen. Hoge All-Starbottines onder een glitterende mini-jurk met een even lange legervest, toch wel een opmerkelijke combinatie. Oude bekende nummers lieten niet op zich wachten en al heel snel kregen we "Linger" te horen. Een nummer dat er toch nog altijd staat.
The Cranberries zijn normaal met z'n vieren, zangeres Dolores, de twee broers Noel en Mike Hogan en drummer Fergal Patrick Lawler, maar ze stonden op het podium vergezeld door nog twee muzikanten aan de keyboards en backing vocals. "Tomorrow" was het eerste nummer dat ze speelden van hun nieuwe album en dat werd zeker niet slecht onthaald. De band rockte nog altijd zeer goed, zo ook op "Animal Instinct", een nummer van toen Dolores haar eerste kind kreeg, zo'n 15jaar geleden.
Als de band "Just My Imagination" speelde, kon je echt zien dat ze zich amuseerden op het podium. Dolores huppelde vaak vrolijk rond op het podium. Het publiek was echter niet zo uitbundig, op enkele uitzonderingen na. Enkele fans op de eerste rij gooiden zeer toepasselijk rozen naar Dolores en later ook nog glitterende handschoenen. Vanaf dat ze "Analyse" en "Desperate Andy" speelden, werd er al wat enthousiaster gereageerd.
Dolores had van een instrumentaal intermezzo – de band bracht “Shattered” geheel zonder zang - gebruik gemaakt om zich om te kleden en keerde terug in een andere zwarte pofjurk, met glitter vestje. Haar typische stemgeluid was er nog altijd, maar haar kledingkeuzes was toch redelijk onverwacht. Later, bij de bisnummers kwam ze nogmaals met een andere outfit, een paarse baljurk deze keer, met nog steeds dezelfde All Starbottines onder.
"Raining in my heart", ook een nummer van dat laatste album, had zeker een typisch Cranberrie-geluid, de uithalen van Dolores, de akoestische gitaar, het klonk allemaal zeer herkenbaar.
"Ridiculous Toughts" kreeg terug wat meer enthousiasme van het publiek, maar het was duidelijk dat iedereen aan't wachten was op "Zombie". Het publiek deed enorm hun best om tijdens “hun solo's” boven de muziek uit te komen maar dat ging maar amper, omdat het geluid redelijk hard stond.
Misschien is dat laatste ook de reden waarom we het publiek tijdens het hele concert minder hoorden? Of is de populariteit van The Cranberries echt enkel afhankelijk van het nummer “Zombie” en slagen ze er – voorlopig althans – niet in om dat ooit nog te evenaren? (EV)