Afgelopen donerdagavond was het de premiere van Night of The Proms 2012 in het Sportpaleis in Antwerpen. Ondertussen alweer de 28ste editie, maar 'de Proms' gaan nooit vervelen, dus trok ik richting Antwerpen. Ruim op tijd om fileproblemen te vermijden. Wie beweert dat wachten vervelend is, heeft in sé gelijk, maar donderdagavond niet. Toen plots The Jacksons passeerden en een van hen zelfs vroeg "How are you today?", kon mijn avond alvast niet meer stuk.
In de Formatienota - zeer toepasselijke naam in Antwerpen- konden we lezen dat verspreid over verschillende landen/steden, NOTP dit jaar hun 828ste concert zullen spelen. De 800ste editie zal plaats vinden in Antwerpen op donderdag 15 november. In Antwerpen zelf zullen ze dit jaar hun 301ste concert gespeeld hebben als ze deze editie afsluiten. Wilt u bij een ander magisch aantal aanwezig zijn, dan kan je op zaterdag 17 november naar de 300ste Antwerpse editie gaan.
Wie nog meer cijfertjes en weetjes wil weten, kan momenteel ook het boek "Night of the Proms, Een terugblik vanuit de coulissen" kopen. Het boek is geschreven door Antwerpse gastheer Carl Huybrechts en vertelt je allerlei anekdotes over de voorbije 27jaar NOTP. Als je het boek koopt op de NOTP zelf, dan wordt het voor je gesigneerd. Maar genoeg nu over de cijfertjes, over naar de muziek.
Het openingsnummer was voor Naturally 7 met het nummer "In The Air Tonight". Deze 7 Amerikanen waren een band op zich, zonder instrumenten! Alhoewel, een stem is natuurlijk ook een instrument, mooie zang en de baslijn en andere instrumenten werden 'gebeatboxed'. Een zeer mooie opener die al op heel wat enthousiasme kon rekenen.
De gebruikelijk lichtjes gingen al snel de lucht in op de tonen van de eerste klassiek stukken die de muzikanten vanIl Novecento brachten. Remy Van Kesteren was dit jaar de centrale klassieke artiest. Hij komt uit Nederland en speelde op harp. Hij speelde samen met het orkest een allegro met heel bekende deuntje zoals "Somebody That I Used To Know" van Gotye. Kwestie van 'Klassiek meets Pop' kon dit tellen! Later kwam hij ook nog een solo nummer spelen, maar vooral "Die Moldau" was heel erg mooi.
Een “Slimste Mens”-fragment voor gastheer Carl Huybrechts deed ons overgaan naar het volgend klassiek stuk van de film "The Good, The Bad and The Ugly". Heel mooi met de beelden op het gigantische scherm achter het podium en nog net dat tikje mooier toen we de stem van Liv Van Aelst erbij kregen.
De rustige muziek van blootvoetse Piet Goddaer, alias Ozark Henry, pastte heel goed op de NOTP. Zijn nummers zijn perfect speelbaar op klassieke instrumenten en hij was daarom ook een geliefde gast bij de organisatie. "This One's For You" kon goed gesmaakt worden door het publiek.
Als Naturally 7 terug op het podium stond, dan was dat toch wel even spectactulair. We horen drums, gitaren, trompetten, maar alles kwam door de mannen hun stem. "Beatboxing to the next level" en het publiek genoot ervan. Vooral die solo elektrische gitaren waren opmerkelijk.
Anastacia mocht het eerste deel afsluiten en deed dat op een fantastische manier met o.a. haar versie van "Best of you" van Foo Fighters, uit haar laatste album “It’s A Man’s World” waarop ze haar versies geeft van enkel hits van andere artiesten. Anastacia met haar rauwere stem, perfect voor gevoeligere nummer maar ook voor de dansnummers. Het werd helemaal een feestje op "I'm outta love".
Het tweede deel begon naar goede gewoonte terug klassiek. De muzikale battle tussen Il Novecento en Naturally 7, instrumenten vs stemmen was ook wel het vernoemen waard. One of them bites the dust, maar wie?
"Music" van John Miles gaf me kippevel toen ik op mijn 14jaar voor de eerste keer naar NOTP ging en dat deed het nu 19 jaar later nog altijd. John Miles is legendarisch op NOTP en zal dat altijd blijven. Hij bracht ook het heel gevoelige nummer "Angel", ooit geschreven voor zijn dochter, maar nooit uitgebracht. Nu bracht hij het speciaal voor zijn kleinzoon die leidt aan een neurologische ziekte, syndroom van "Cri-du-chat". Zijn duet –Italiaans en Engels gezongen- met Anastacia was ook weer om van weg te dromen.
Heel veel klassieke stukken werden er niet gespeeld en een beetje heb ik wel dé openingsouverture "Also Sprache Zarathustra" wel gemist, maar de “5de Symphonie” van Beethoven maakte dat wel goed.
Toen er beelden van de kleine Jacksons op het scherm verschenen, ging het publiek helemaal uit zijn dak. En het bleef niet bij die ene keer, want toen de 4 mannen van The Jacksons op dat podium stonden ging er iets magisch door het Sportpaleis. 'Can you feel it" was hun opener. Het zijn niet meer de hoge kinderstemmetjes van toen, maar ze brachten het wel geweldig. Wanneer Jermaine een solo deed bij "I'll Be There", viel er een moment van stilte die al gauw overging in uitbundig geschreeuw van het publiek die zo lieten horen dat ze genoten. The Jacksons gaven zichzelf helemaal. Marlon, Jermaine, Tito, en Jackie, ondertussen allemaal tussen 55 en 61 jaar, gehuld in mooie pakken, deden nog de danspasjes zoals toen en brachten uiteraard een ode aan hun kleine broer Michael, met "Gone Too Soon".
Night of The Proms 2012 was een zeer geslaagde editie, dus voor wie nog geen kaarten heeft, check zeker www.notp.com of www.sportpaleis.be om te zien of je er nog bij kan zijn. (EV)