Een piano en een stem die door vlees en bloed snijdt. Meer had de nu 22-jarige Mechelenaar Jan Wouter Van Gestel niet nodig om het tot ‘De Nieuwe Lichting 2013’ te schoppen, het rockconcours van radiozender Studio Brussel waarin op zoek gegaan wordt naar jong muzikaal talent met inhoud.
Want Jan Wouter van Gestel werd Tout Va Bien. Enig sarcasme is hem niet vreemd. In de aanloop naar De Nieuwe Lichting was het immers het ophouden van de schone schijn die hem rechthield. Inwendig wroeten over een stukgelopen relatie. De buitenwereld kreeg de glimlach, hij de inspiratie. Voor de songs maar ook de cover waaronder hij naar buiten zou komen. Tout Va Bien quoi.
Het label EMI overtuigde Jan Wouter te tekenen en als producer werd Arne Van Petegem (Styrofoam) aangetrokken. De magie was er direct. Samen perfectioneerden ze drie nummers die Jan Wouter geschreven had en waarvan ‘This Fight’ als eerste echte Tout Va Bien-single op de wereld werd losgelaten. In november 2014 trokken ze met zijn tweeën richting de legendarisch TTG/Wax studio’s in Los Angeles. Drie weken zonder afleiding met maar één doel, het afwerken van zijn allereerste album. De NASA, de sterrenhemel boven LA, dubieuze motels en diverse ontmoetingen met inspirerende figuren als Wally Gagel (mixervano.a.Rolling Stones, Eels, Bon Iver) en Sebastiaan Keefe (Family Of The Year) hadden allemaal hun invloed op het eindresultaat: Kepler Star.
Die Kepler ster is een supernova, een ster waarvan de intense explosie kort het hele universum oplichtte alvorens de resterende kinetische energie ervan deel werd van de algemene heelalturbulentie. We krijgen er op aarde nog steeds signalen van. Het is dus iets dat al een hele tijd geleden gestorven is maar nog steeds door tijd en ruimte zweeft. Iets dat er is, maar ook weer niet. Het hele album gaat daarover. Jan Wouters probleem om los te laten, de twijfels die rijzen tijdens het opgroeien. De creatie van een album als reis op zich. Maar wel met de nodige zelfbewustheid en een heel duidelijk doel.
Kepler Star is een sferisch, filmisch eerlijk en dromerig album geworden in de stijl van Radiohead, Patrick Watson & Antony Hegarty (Antony and the Johnsons). Hoe het geluid van een stervende ster of glijdende gletsjers klinkt, kan je op 30 oktober in Trix komen ontdekken.