Zondag landden we terug met de crew van het W-Festival na een 5 daagse trip to the Best of The 80’s. Een pluim voor gans het team dat prachtig werk verrichtte voor de festivalgangers, artiesten, pers, technici,…
De festivaldag ving aan met véél love in the air met Robin S, zowel muzikaal als in haar hartvormige juwelen die ze droeg : ‘Love 4 Love’, ‘You Know How to Love Me’, ‘Show Me Love’. Met zoveel liefde kon het alvast niet meer stuk. Blackbox, leuke Best of, maar bij die nummers hoorden minstens dance acts die de show wat meer pit hadden kunnen geven. De intermezzo’s met enkele The White Stripes baslijnen en ‘Sweet Dreams’ van de Eurythmics werkten wél opzwepend.
De Engelse synthpop band Heaven 17 liet nog eens horen hoe de synth uit de jaren 80 écht klinkt, met de aanstekelijke intro van grand daddy Martyn Ware aan de keyboards. En ook Bowie’s inspirerende invloed bleef onsterfelijk met de interpretatie van ‘Let’s Dance’. The Human League souvenir mocht zeker niet ontbreken, ‘Being Boiled’. (Martyn Ware verliet in 1980 The Human League). Fans van het nummer kunnen beide versies deze week aanschouwen, want The Human League doet zowel De Roma als de Ancienne Belgique aan.
Go West bracht de grote hit ‘Close your Eyes’ mee naar Oostende, alsook de nummers die vooral in Amerika scoorden.(‘Don’t Look Down’ ‘King of Wishful Thinking’ ‘Faithfull’)
Tom Bailey, zanger van de Thompson Twins, bracht naast 2 grote rode megaballen voor het publiek, ook girlpower mee aan de drums, keyboards en bas. Het werd genieten van ‘Love on Your Side’ ‘Doctor Doctor’ ‘Hold me now’ en van de Talking Heads cover ‘Psycho Killer’. ‘The Gap’ had een leuke oosterse insteek en het was genieten van Tom’s vertellende en zingende uitbeeldende stijl.
Sheila E. begon de show met een superlieve ‘How are you doing?’. Zo blij dat ze terug in Europa was en ze had er superveel zin in. Het werd zeer windering en het drumstel maakte even aanstalten om er vandoor te gaan, maar dan ken je Sheila E. niet. Ze ging er flink tegenaan met haar percussie. Ze wist het publiek subliem te dirigeren en trakteerde het met een waaier aan cadeaus: haar kleinzoon die in duo met haar gitaar speelde, zich tussen het publiek begeven om gitaar te spelen, eigen wereldhits en of course de onsterfelijke Prince geest die over de stage zweefde. Het Prince symbool zag je overal opduiken. Sheila E. stak haar witte gitaar met symbool omhoog richting heaven.
Belinda Carlisle had The Go Go’s, waar ze vroeger deel van uitmaakte, maar thuis gelaten en zorgde alleen al met haar blootvoetse verschijning en stem voor een mooie muzikale set. Het zeer toepasselijke ‘Circle in the Sand’ op dit strand klonk zo vertrouwd. Op het strand een mooi zandvormig hart in het zand, waarop een W, Belinda die haar stempel achterlaat?
Holly Johnson, ooit Frankie goes to Hollywood, went to Oostende zondag en mocht terecht headlinen. Dolend over het podium, gewapend met een rookmachine, begon hij eraan. War!...What is it good for? Middenin de setlist mocht het wat dansbaarder met ‘Do You wanna Funk’. In deze shitty times kwam het afsluitend nummer supersterk binnen, met ‘The Power of Love’ gaan de W-Festers de werkweek vredig en voldaan tegemoet.
W-Festival was straf!
