'High', dat wordt de titel van de nieuwe, derde cd van Lady Linn, het artistieke alias van Lien Degreef. Na de succesplaats ‘Here We Go Again’ met megahit I Don’t Wanna Dance zijn Lady linn & Her Magnificent Seven helemaal doorgebroken. Daarop volgde het frisse authentieke popalbum ‘No Goodbye at All’.
De verwachtingen zijn voor deze derde plaat hoog gespannen. Haar immer fel gesmaakte mélange van pop, jazz en soul wordt in ‘High’ extra met electronica gekruid. De liedjes op het album zijn eerder op gitaar dan aan de piano verzonnen. De teksten zijn directer. De melancholische ballades en minimale elektronica maken meer plaats voor disco, dans en synth pop. Een album waarbij de muzikale vrijheid nooit de essentie uit het oog verliest.
Lady Linn dook voor het eerst op als leadzangeres van de Gentse popgroep Bolchi. Daarna zorgde ze voor de nodige dosis soul bij de hiphop-band Skeemz. Maar met haar Magnificent Seven brengt Lady Linn voornamelijk jazz. Dit collectief bestaat uit muzikanten die elkaar leerden kennen aan het Gentse Conservatorium en ondertussen spelen ze al vier jaar samen. Aanvankelijk speelden ze voornamelijk interpretaties van bestaande jazzklassiekers. In 2006 besloten ze dat het tijd werd om een stap verder te gaan en werd werk gemaakt van eigen songmateriaal. Terwijl Lady Linn & Her Magnificent Seven in het begin nog werden afgedaan als een leuke swing jazzact groeiden ze uit tot een band die een persoonlijke en eigentijdse interpretatie van het genre brengt.
Her Magnificent Seven bestaat uit een reeks van muzikanten die allemaal nog tal van zijprojecten of eigen bands hebben (Christian Mendoza Group, Olla Vogala, The Whodads, Brussels Jazz Orchestra, Moiano, etc.) maar allemaal hebben ze een grote voorliefde voor de jazz en bovenal is dit een band die live het best tot zijn recht komt.