Oltremontano nam samen met de Capilla Flamenca een nieuwe cd op voor Klara, met werken van de Luikse componist Lambert de Sayve. Een wereldpremière.
Het prille begin van Oltremontano van Wim Becu lag bij Klara. In januari 1993 maakte het ensemble in een ijskoude Collegekapel van Sint-Niklaas een opname van de ‘Beeldmotetten’ van Andreas Pevernage (1543-1591). De ‘Beeldmotetten’ die tot dan toe alleen fraaie maar stom gebleven gravures waren, gaven hun eeuwenlang opgesloten auditieve schoonheid vrij, achter de precies genoteerde noten zaten korte maar schitterende, beeldrijke composities. Na de opname had iedereen het gevoel dat het ensemble een toekomst had. En omdat “Uitvoerders = “ad hoc” slecht staat op een elektronische fiche en nog minder bekt op antenne zocht men een naam voor het ensemble. Het werd Oltremontano, een naam die verwijst naar de Vlaamse componisten die in de 15de en 16de eeuw het muziekleven in Europa domineerden en in Italië bekend waren als “die van over de bergen”. 14 jaar later is Oltremontano een internationaal topensemble geworden. Voor Klara namen ze dit jaar samen met de Capilla Flamenca in wereldpremière een cd op met werken van de Luikse componist Lambert de Sayve.
Wim Becu kwam de Sayve op het spoor in het boek ‘De Vlaamse Polyfonie’ van Prof . Ignace Bossuyt. Hij beschrijft hem als “een erg talentrijk componist” en zijn ‘Sacrae Symphoniae’ als “monumentale werken, gelijkaardig aan de werken van Andrea en Giovanni Gabrieli”. Hierdoor werd zijn nieuwsgierigheid geprikkeld. “Ik ben die muziek gaan bekijken in de Österreichische Nationalbibliothek in Wenen, waar deze koorboeken uit het klooster van Graz worden bewaard. Ze bevatten ondermeer de beroemde 24-stemmige mis van Annibale Padovano maar voor Lambert de Sayve, helemaal vooraan in het boek had niemand klaarblijkelijk ooit aandacht gehad. Nadat ik paar motetten uit zijn ‘Sacrae Symphoniae’ in partituur had gezet, wist ik genoeg en was meteen ‘verkocht’: dit was muziek van superieure kwaliteit en grote allure die het absoluut verdiende om uitgevoerd te worden.”
De Sayve was een van de zovele bekwame componisten die in onze streken hun opleiding kregen en voor hun talent graag gezien werden in het buitenland. Hij moet rond 1549 rond Luik geboren zijn, ging eerst in Wenen werken aan het keizerlijke hof bij Maximiliaan II, dan in 1569 aan de rijke abdij van Melk én tegelijkertijd aan het hof van aartshertog Karel II in Graz. Daar ontstonden die koorboeken. De Sayve schreef ook een bundel met Duitse liederen, de ‘Teutsche Liedlein’. Michael Praetorius zal die liederen opnieuw uitgeven en hij noemt de Sayve in zijn ‘Syntagma Musicum’ trouwens “ein vortrefflichen Musicus”. De Sayve had dus ook onder collega’s groot aanzien. Maar het belangrijkste werk dat gedrukt werd, blijven die ‘Symphoniae Sacrae’ uit 1612 met religieuze motetten in Italiaanse stijl. Daarvoor hoefde hij niet eens naar Italië reizen want er circuleerde meer dan genoeg Italiaanse muziek aan de Oostenrijkse hoven. De Sayve had in Wenen en Graz ook Italiaanse collega’s, één ervan was Giovanni Priuli die waarschijnlijk bij Giovanni Gabrieli in de leer was geweest. In hetzelfde koorboek waar de ‘Missa Dominus Regnavit’ staat, is er trouwens ook een mis van Priuli. Daarom werden er op de cd ook werken van Priuli en Gabrieli opgenomen. De Sayve beheerst die Italiaanse stijl echt goed. Een goed voorbeeld is zijn 16-stemmige ‘Missa Dominus Regnavit’.
Lambert de Sayve in wereldpremière: woensdag 31 oktober, de hele dag lang
op Klara.