De kiemen van deze song zijn gelegd tijdens een mistroostige onweer-wandeling als prille ouder in winter 2019. Op een lapje verstikt gras langs Ring van Antwerpen liep ik met mijn dochtertje Mattilda, toen amper drie maand oud, in een draagzak gewikkeld. Terwijl zij rustig sliep, zich compleet onbewust van de intense regenbui waarin we verzeild waren, vroeg ik me af of ik wel uit het juiste hout gesneden was om vader te zijn. Whisper on the Wind kwam er spontaan uit, daar langs de autostrade. Het is een soort van sollicitatiebrief voor het volwassenzijn geworden, waarbij ik eindelijk niet anders kon dan eerlijk zijn. Er zit best wel hoop in, een beetje troost en, uiteraard, overvloedige referenties aan mythologie.
Met een diep fundament van basorgel draagt Toon Van Baelen het nummer. De falsettomelodie die door onze keyboardiste Hanne Torfs werd ingezongen is wellicht het oudste element van de plaat. Ooit ontstaan als afgewezen soundtrackthema in 2012 en altijd blijven hangen, geeft het na 10 jaar een thuispunt om de track telkens terug naartoe te sturen na de refreinen. Violist Michaël Lamiroy tokkelt op de achtergrond een hypnotiserende loop op een Charrango (een klein Zuid-Amerikaans snaarinstrument) terwijl nieuw bandlid Niels Meukens een bijna pauk-achtige drumlijn voorziet.
Even hypnotiserend is de bijhorende videoclip van regisseur/fotograaf Jef Boes: een groepje bedienden in een typisch Amerikaanse roadside diner verveelt zich dood, tot hun shift erop zit en ze zich naar buiten begeven voor hun dagelijks ritueel. De daarop volgende weirdness is zeer typisch School is Cool en we zijn dan ook enorm blij met het resultaat: een bevreemdende maar hoopgevende clip voor een bevreemdend maar hoopgevend nummer.
LIVE
3/11, Trix, Antwerpen
7/11, AB, Brussel
Check de single HIER.