“Ik heb het vechten nodig om stoom af te laten.” Karar is een zwaargewicht van 100 kilo. Hij is zijn boksvergunning kwijtgeraakt maar hij vecht nu illegaal. Zijn trainer, Morsay, organiseert clandestiene gevechten in en rond Parijs. Het is een lucratieve bezigheid, zegt Morsay zelf: “Per maand brengt Karar 20.000 à 30.000 euro op. Als hij in vorm is. En anders toch zeker 10.000 euro.”
Ouofouk is 18 en strijkt 500 euro op per gevecht dat hij aangaat. Hij is gerekruteerd door Jérôme, een man van 38 die 2000 euro per avond bijverdient met het organiseren van illegale gevechten. Jérôme: “Ik zie het als een sport. Een sport waarmee je door te wedden de ene keer geld verdient, en de volgende keer geld verliest. Het is zoals naar het casino gaan.” Het grote verschil is dat de gevechten illegaal zijn. Het publiek krijgt pas op het allerlaatste moment te horen waar het gevecht zal plaatsvinden. Op het terrein wordt alles geïmproviseerd. Vaak doen autolampen dienst als spotlights voor de geïmproviseerde ring. Een dokter is nooit aanwezig.
In Amerika is free fighting wél toegestaan, behalve in New York. Maar ook daar weten ze de wet te omzeilen. Omdat het enkel verboden is voor professionals, duiken er meer en meer gevechten op waar enkel amateurs aantreden. Marcus Surin werkt overdag op Wall Street, als verkoper. Na zijn uren is hij een free fighter. “Als je naar mij kijkt zie je een nette zakenman met bril. Maar als ik mijn maatpak uittrek, dan voel ik me graag een superheld.”
Onderduiken in de wereld van de illegale straatgevechten, dinsdag 26 juli in Telefacts Zomer om 22.15